“Ölüm gününde benim tabutum giderken zannetme ki bende bu cihânın derdi kalmıştır. Benim için ağlama ve yazık yazık deme. Felâket, şeytanın tuzağına tutulmaktadır ki, o gibi kimselere hayıflanmak gerektir. Cenazemi görünce ayrılık, ayrılık, diye bağırma. Bana Sevgilimle buluşma, görüşme o zaman nasip olacaktır. Beni mezara koyduklarında elvedâ, elvedâ diyeferyâd etme. Mezar, cennetlerdeki cemiyetler ile dünya arasında bir perdedir.