Dolar ile yaşam karşı karışa geldiler; Dolar kazandı!
1945 yılında Kentucky ve Batı Virginia’da art arda yaşanan maden patlamalarından sonra Amerika genelinde maden ocakları ile ilgili katı kurallar yasalaştırıldı.
1946 yılının 9 Mart’ında Birleşmiş Maden İşçileri Yerel Sendikası’na kayıtlı üç işçi Illinois Eyaleti Valisi Dwight Green’e bir mektup yazdılar. Mektup şöyle diyordu;
“... Vali Green, canımızı kurtarmanız için size yalvarıyoruz. Lütfen, Maden ve Mineraller Şubesi’nin Centralia Kömür Şirketi’nin 5 numaralı ocağında yasaların uygulanmasını sağlayınız. Bunu, Kentucky ve Batı Virginia’da olduğu gibi bir patlama olmadan sağlayınız.”
Bu mektuptan bir yıl sonra 1947 yılında Maden ve Mineraller Şubesi’nin Centralia Kömür Şirketi’nin 5 numaralı ocağında gerçekleşen maden patlamasında mektubu yazan üç işçi de öldü. Evet, Vali Green’e önlenmesi için yalvardıkları o patlamada.
Patlamadan sonra -bunu özellikle vurgulayalım “Patlamadan sonra”- Vali Green tarafından görevlendirilen araştırma komitesi madeni denetlemekten sorumlu Brown William’a ocağa niçin yasalarda zorunlu kılındığı gibi bir havalandırma donanımı konulmadığını sordu. Alınan karşılık; “Bunun, madenimiz için ekonomik olmadığını düşünmüştük.” idi.
Komite, “Yani gidere katlanmak istemediğinizi mi söylemek istiyorsunuz?” diye sordu.
William, “Evet, öyle!” diye karşılık verdi.
Yani, Dolar ile yaşam karşı karşıya geldiler; Dolar kazandı!
Sayfa 41 - Sol Yayınları, Çev.: Alaattin BilgiKitabı okudu
Çin’in Guangzhou kentinde bir banka soygunu... Soygunculardan biri bankadakilere bağırır: “Kımıldamayın! Para devletindir, ama hayatınız sizindir.”
Herkes sessizce yatar… Bunun adı “Zihin Değiştirme Kavramı”dır.
Alışılmış düşünce tarzını değiştirmek…
Bu arada müşterilerden bir kadın bir masanın üzerine yatmıştır. Ama bacaklar ortada...
Mecburuz mu gerçekten ? Vicdanen mi cüzdanen mi..
"Türkiye halkının yüzde 95’inin savaşa karşı olduğu söyleniyordu. ‘Ama savaş çıkmazsa ekonomi çakılıp kalır, borsaa düşebilir, ona göre’ dediler. Oran yüzde 80’lere düştü. ‘Dolar da fırlar’ dediler. Yüzde 70’lere indi. ‘Girmezsek Kürtlerin orada devlet kurabileceği’ söylendi. Halkımızın yarısı ‘Haydi savaşa’ çığlıkları atmaya başladı. İlkelerimiz koşullu bizim. İnsanlığımızın sınırları var. Bir ‘ama’ bağlacıyla rahatlıkla tezimizin tersini savunabiliriz.”
Vâkıa, ne yazık ki buydu. Savaşa karşı olacak, ama bunun için bir bedel ödemeye razı olmayacaktık. Özellikle de vicdanımızla cüzdanımız arasında sıkıştığımızda, fazla zorlanmadan, ‘ne yapalım, mecburen’ deyip savaştan yana direksiyon kırıyorduk.
Bu ise, iç dünyalarda bir oturmamışlığın, bir bulanıklığın işareti değil miydi?
* * *
Milli Eğitim Bakanlığı, YÖK, çeşitli kamu kuruluşları yıllardır özellikle Amerika ve İngiltere'ye binlerce öğrenci gönderiyor. Özel gidenler de ayrı. Son iki yıldır YÖK aracılığı ile birkaç bin doktora öğrencisi gönderildi. Bu sayının birkaç yılda 20.000'i bulacağı söyleniyor. Devlet adam başına
yılda 30.000 dolar masraf ediyor, bir öğrenci 5 yıl kalıyor.
Bu rakamlar korkunç boyutlarda. Milyarlarca dolan buluyor. Böyle büyük bir yatırımın yapılmasına meclis mi, bakanlar kurulu mu, kim, nasıl, niçin karar vermiş, söyleyen yok. Dışa akıtılan bu kaynak, Türkiye'deki tüm evrenkentlerin toplam bütçesinden büyük olabilir. Bu kaynağın onda biri Türkiye'de araştırma, yenileme, Türkçe bilim kitaplarının teşviki için harcansa evrenkentlerde, ülkenin bilim
düzeyinde önemli bir kalkınma olur.
Sayfa 103 - Evrenkent:Üniversite
