Biraz uzunca ama bizden bahsediyor okumaya değer...
Özlem şuradan belli eder kendini: duran/özleyen, olduğu yerde kalır, giden/özlenen artık görülemez hale gelene dek yerinden kıpırdayamaz; ama, özlenen de, belirli aralıklarla dönüp geri bakar ( özleyen hâlâ orada duruyor mu diye değil; özleyenin hâlâ orada durduğunu bildiğinden ), belki, el sallar, özleyene — o ise, orada, durmaktadır: böylece özlenen, özleyenin görüş alanından uzaklaştıkça, yükselip durur özlemde – en üst düzeyine, özlenen özleyenin görüş alanından tam çıktığında, tamamiyle görülmez olduğu anda, ulaşır