Birinde bir kitapta şöyle bir cümle okumuştum : Anlamsız hayat diye . Hemen anlamıştım bunun ne demek olduğunu . Bu çeşit hayatı gayet iyi bilirim . Düşünceler vardır ;ama bunlar bir araya gelmezler ve tıpkı başlarında çoban olmayan koyunlar gibidir. Hiçbir şey bir araya getiremez onları. Ne yapmak gerektiğini tek kişi bile bilip anlayamaz . İşte budur anlamsız hayat . Ben böyle bir hayattan bir kere bile arkama bakmadan kaçıp kurtulmak isterim . İnsan bazı şeyler anlamaya başladığı zaman içinde öyle bir özleyiş oluyor ki.
Bu kadar yürekten çağırma beni
Bir gece ansızın gelebilirim
Beni bekliyorsan, uyumamışsan
Sevinçten kapında ölebilirim
Belki de hayata yeni başlarım
İçimde küllenen kor alevlenir
Bakarsın hiç gitmem kölen olurum
Belki de seversin beni kim bilir
Kal dersen, dağlarca severim seni
Bir deniz olurum ayaklarında
Aşk bu özleyiş bu, hiç belli olmaz
Kalbim duruverir dudaklarında.
Ya da unuturum kim olduğumu
Hatırlamam belki adımı bile
Belki de çıldırır, deli olurum
Sana kavuşmanın heyecaniyle
Aşk bu, bilinir mi nereye varır
Ne durdurur özleyeni, seveni
Bakarsın ansızın gelebilirim
Bu kadar yürekten çağırma beni.
Ümit Yaşar Oğuzcan
Bu kadar yürekten çağırma beni
Bir gece ansızın gelebilirim
Beni bekliyorsan, uyumamışsan
Sevinçten kapında ölebilirim
Belki de hayata yeni başlarım
İçimde küllenen kor alevlenir
Bakarsın hiç gitmem kölen olurum
Belki de seversin beni kimbilir
Kal dersen, dağlarca severim seni
Bir deniz olurum ayaklarında
Aşk bu özleyiş bu, hiç belli olmaz
Kalbim duruverir dudaklarında.
Ya da unuturum kim olduğumu
Hatırlamam belki adımı bile
Belki de çıldırır, deli olurum
Sana kavuşmanın heycanıyle
Aşk bu, bilinir mi nereye varır
Ne durdurur özlemini, seveni
Bakarsın ansızın gelebilirim
Bu kadar yürekten çağırma beni.