AHMED ARİF, “HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM” KİTABININ YAYINLANMASINI ANLATIYOR.
Cüneyt Arcayürek arkadaşım. O zaman Hürriyet gazetesinin Ankara temsilcisi. Bir gün bana dedi ki: “Bobin artığı sonsuz kâğıt var. Senin kitabını basalım. Hürriyet gazetesinin satıldığı her büfeye koyarız. Peşin de sana elli bin lira verelim. Bütün geliri de senin
_İnsanIar, kuşIar gibi uçmayı, baIıkIar gibi yüzmeyi öğrenmişIer ama insan gibi yaşamayı öğrenememişIer.
_Görmek isteyenler için ışık, istemeyenler için karanlık vardır.
_Hiçbir şeyi kendisi kadar sevmeyen insan, sevdiği varlıkla, kendi kendisiyle baş başa kalmaktan çok hiçbir şeyden korkmaz. Her şeyi kendi için arar ama en çok kendinden kaçar.
Ve ölümün koynuna girdik biz o yataklarda...
Şaşırdı yatak odaları
bozduğum zaman sessizliği.
Orada kalakaldılar
dertleri, rüyalarıyla,
uyanık kalmıştı belki
uyuyanlar orada:
oradan girdiler ölüme
söküldü yataklar,
ve battı yatak odaları
su alan gemiler gibi.
Sayfa 128 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bir yıl sonra Nâzım Hikmet Viyana'da Dünya Barış Konseyinin kurultayına katılır.Eski arkadaşı Zekeriya Sertel'i de orada görünce sevinir.İlya Ehrenburg,Pablo Neruda,George Amodo gibi ünlü yazarlar da kurultaya gelmişlerdir.Şili'nin büyük şairi Neruda bir ara Sertel'e döner,parmağıyla Nâzım Hikmet'i göstererek:
"Bu adamın kadrini bilin"der."Biz onun yanında şair bile sayılmayız."
