Merve
@papayytta
92 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
İnsanın durup dinlenmek istediği yerde huzursuzluk, barışı aradığı yerde savaş vardı; yazgıdan kaçılmıyordu.
Dokumacı, "Savaşta," diye karşılık verdi, "güçlüler güçsüzleri, barışta da zenginler fakirleri köleleştirir.
Kendi kendini aldatmak gerçekten kaçınılmaz bir şey mi?
Sayfa 167Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Düşünmemin önüne geçebilsem, hiç de fena olmayacak. Düşünceler her şeyden daha tatsız. Yaşayan etten bile daha tatsız. Uzanıp dururlar, bitmek tükenmezler ve insanın ağzında acayip bir tat bırakırlar. Sonra, düşüncelerin içinde kelimeler var, tamamlanmamış kelimeler, eksik kalmış cümleler. (...) Düşünmemek istemiyorum. Düşünmek istemediğimi düşünmemem gerek. Bitmek bilmeyecek mi bu?
Sayfa 151Kitabı okudu
Geçmişime yeniden dönmek istiyorum, ama tutsaklığımdan kurtulamıyorum.
Sayfa 59Kitabı okudu
Susuyorlar, birlikte olmaktan, birlikte görünmekten mutluluk duyuyorlar.
Sayfa 161Kitabı okudu
Sevdiğimiz insanların bizi ikna etmesine ne de kolay izin veriyoruz!
Sayfa 68Kitabı okudu
Zaten hayatta pek az acı sadece kendi yarasından yayılıyordu. Derinde her zaman daha başka, daha büyük bir yara vardı ve dünyaya dayanmak için evvela onu iyileştirmek lazımdı.
İnsan tek ömürde, aynı bedende, birden fazla kişi olarak yaşıyor. Her kayıp, her acı tecrübe, her günbatımı ve gözyaşıyla biraz değişiyor. Her kazanım, tatlı deneyim, gündoğumu ve tebessümle değiştiği gibi... İnsan tek kişi olarak doğup çok kişi olarak ölüyor.
Her insanın yoldan çıkmaya hakkı olmalıydı bu hayatta. Çünkü hayatta tek bir yol yoktu. Çünkü ömür geçiyordu. Pişmanlıkmış, ukdeymiş dinlemeden, bir gün çat diye bitiyordu.
Hayat dediğin neydi ki zaten; bitecek diye korktuğun kısıtlı vakti, bozuk para gibi harcama telaşı.
Acıyı unutmak için hayata tutunmak. Güzel bir hayal kurup peşinden koşmak.
Çünkü geçmişin tortusundan kurtulmanın yolu, geleceğe odaklanmaktan geçiyor.
Yaşıyorsak acı hep olacak. Ama altında ezilmemeyi öğrenebilir insan.
Ama yine de her şeye rağmen, karar verdiği duyguyu yaşamaya muktedirdi insan. Büyük yıkımlardan güçlenerek çıkanlar da, ufacık talihsizliklerde yok olup gidenler de buna örnekti. İnsan evvela ne isteyeceğine karar vermeliydi. Hayat nasıl olsa geçiyordu.