Canım Oğuz Atay...
Seni anlamadılar , beni de anlamıyorlar ,daha doğrusu artık kimse kimseyi anlamıyor. İnsanın da şaşmaz kaderi buymuş demekki. Yine de ben seni bi parça olsun anlayabiliyorum. Yalnızlığın derinlerinde kaybolduğunu belki senden bile çok hissettim . Albay , Olric bunlar hep aynı görevle oradaydılar. Herkesin hayatında da bi parça bulunduğuna inanıyorum. Bazıları gizlemekte usta oluyorlar ve bu yüzden haberimiz olmuyor o kadar . Tutunamayanlar eseri bı nevi bu kitapla tamamlanmış , sanki devamıydı . Onu okumayan bi karmaşıklık içerisinde bulabilir kendi ancak okuyanlar için durum hiç de öyle değil. Tamamen bilinçaltı yöntemiyle ve akışıyla yazılmış bi sürü hayal gerçek arası durum okudum . Kahramanların isimleri , karakterleri ince ince düşünülmüş ve çizgi dışına çıkmadılar hiç. Okurken biz çıktık belki bi parça , sonradan benim de düşüncelerim oturdu yerine. Canım Oğuz Atay ... Keyifle okumadım büyük bir keyfiyetsizle okudum okuduktan sonra da devam etti hiç bozulmasın istemiyorum. Çünkü sırada okunmayı bekleyen eserlerin var . O satırlarda görüşmek üzere...
