Ne babamızın omzunda ağlayabildik ne de annemiz üzülür diye derdimizi anlatabildik. Bizi biz büyüttük ve biz öldürdük.
Gömdük içimize ne varsa. Anlaşılmasın diye birde çiçek ektik üstüne. Altı mezarlık, üstü bağ bahçe. Anlatamadık. Çok yordular, toparlayamadık.
Oblomov
Oblomov seni hatırlatıyor... Eskiden hep böyle rahatsız ederdim seni, sen de aynısını söylerdin, kardeşine kızardın :) bu notu da tahminimce aylar sonra görürsün oblomov..