"Piraye.. Hatıralarla yaşamanın mümkün olduğu ondan öğrenilebilir. Oysa Piraye, Nazım'dan ayrıldığında talipleri vardır. Azımsanır kısmetler değildir bunlar. Sadık, az üzücü, teselli verici. Teminatı muhakkak olan bir hayatı getirip Piraye'nin ayakları dibine sermeleri zor değildir. Temiz dürüst insanlardır. Onlar da Piraye'ye müstahak gibi görünmektedirler. Kabul etmez hiçbirini Piraye. Neden, diye sorulduğunda: "Nazım'dan sonra kimi sevebilirim ki?" der.."
Gelgelelim yine yalnız sana ve bana… Şöyle yalnız ikimiz, göz göze, bir pencere önünde, yalnız ellerimizin fısıltısı, yıldızlarla dolu bir gecenin seslerini dinlesek derim!
Acaba ben senin hiç rüyana giriyor muyum? Girsem herhalde duyardım. Bu kadar güzel bir gezinti yapıp farkında olmamak kabil değil.
"Nazım da sonraları Piraye'ye dönmek isteyecek, ancak bu konudaki ümitsizliğini de bir dostuna yazdığı şu sözlerle ifade edecekti: "Kendisine dün bir mektup yolladım. Cevap vereceğini sanmıyorum. Bilirim, onun için insan bir kere ölmeye görsün bir daha kolay kolay dirilmez. Ben de onun ölülerinden biriyim."
Bir şey sorabilir miyim ¿
Yüreğim seni çok sevdi romanı içerik olarak başlarda sanki Piraye ye mi benziyor :)