Mattel adlı firmayı dava ederek 1 milyon dolar tazminat kazanan aile reisi. Bay Judson, küçük kızı Judy'e, Mattel'in yemek yiyen oyuncak bebeklerinden satınalmıştı. Bebek, ağzına değdirilen plastik cipsleri filan ısırarak koparıyor ve çiğneyip yutuyordu. Küçük Judy, televizyon seyrederken içi geçen babasını uyandırmaya çalışırken bebekle dürtmüş, bebek de adamcağızın burnunu kapmıştı!
Sayfa 75Kitabı okudu
Umutlar şimdi, kafaları koparılmış bir plastik bebek misali iş görmez,akordu gıcırdayan bir gitar gibi değersiz ve kanadı incinmiş ıslak bir kelebek gibi mağrurdu.
Sayfa 153Kitabı okudu
Sivaslı göremiyor çocuklarını... Sararmış bir düzlükte jandarmalar vuruyorlar onu. Çocuklarına götürmek için hazırladığı çıkından, dört paket tütün, iki kalıp beyaz, bir kalıp yeşil sabun, iki parça basma, bir nazar boncuğu, bir teşbih, bir plastik tabanca, bir çocuk çıngırağı,
bir bebek ve ucuz bir bilezik çıkıyor...
OYUN-CAK İNSANI
Çocuk oyuncakları, her dönemin çocuklarına 'değer aktaracı' görevi görmüştür. Bez bebek yapıp onu kucağına alan çocuk, farkına varmadan içinde yaşadığı toplumun annelik değerlerini elde etmiş olurdu. Erkek çocuklar tahtadan at yapar hem el becerisini hem de bir şeyleri idare etmeyi öğrenirdi. Gökyüzüne bırakılan uçurtmalar yeni ufuklar açtırırdı genç dimağlarda. Masmavi gökyüzü, dokunurdu çocuklara. Yaşayarak, oynayarak, büyürlerdi çocuklar.
Sonra plastik oyuncaklar geldi. Çocukların kendi yapamayacakları , ancak satın alabilecekleri oyuncaklar dönemi başladı. Hayal gücünün ürünü oyuncakların yeri ,para gücünün satın alabilecekleri ile yer değiştirdi.
Paralı oyuncaklara sahip olan çocuklar onlar gibi yaşamaya, onlar gibi olmaya çalıştılar. Farkına varmadan oldu bitti her şey. Masum görülenlerin , aslında zihinlere farklı düşünce sistemlerini aşıladığı, çocukları aynı ve dar kalıplara sokmaya çalıştığı anlaşıldı. Sosyal roller, değerler davranışlar bozuldu. Bozulan bireyler , bozuk toplumları ortaya çıkardı.
Genç Hayat ekiKitabı okudu
İletildi...
Karton toplayan bir kardeşimizin selamı var.
Karton ve plastik toplayarak ailesini gecindirmeye çalışan bir kardeşimiz bu gün yolumu kesti..
Dedi;
Kirli bebek bezleriyle aynı poşete konulmuş ekmekler görüyoruz.
Hatta kirli bezlerin ve Kur'ân, duâ kitaplarının aynı poşete konulup çöpe atıldığına şahit oluyoruz, içimiz titriyor, kahroluyoruz.
Ne olursunuz bunun ne kadar ayıp, günah, yanlış olduğunu camilerde vaazlarda, hutbelerde anlatın.
Nimete bu şekilde nankörlük Allah'ın gazabını çeker.
Bunun sonunun kıtlık, bela, azap olmasından korkalım.
Ben söyledim, vebali üzerimden size attım.
İster duyurun, ister duyurmayın.
Kardeşimiz son derece üzgün bir şekilde söyledi bunları ve ağlamaklı bir şekilde işine gitti...
Ben de sesimin ulaştığı herkese söylüyorum.
Bu israfı durduralım.
İstafla birlikte ekmeği, diğer nimetleri, kutsal değerleri bu şekilde aşağılamaktan vazgeçelim, engelleyelim....
*Lütfen bunu gruplarınız/sayfalarınız da paylaşın*
Yunus kırmızı, plastik cankurtaran simidine benzer bir şeyi ite ite sandalın yanına kadar getirdi ve o zaman Mustafa büyük bir şaşkınlığa düştü. Minik bir şişme botun içinde küçücük bir bebek vardı. Gözleri kapalı, yüzü morarmış, hareketsiz bir bebek. Bota bağlanmıştı. Mustafa’nın yüreği hızla atmaya başladı, soluğu sıklaştı, Allah beni imtihan ediyor herhalde diye düşündü.
Isaacs, düşlem ile anlamın birbirinden ayrılmayacağı konusunda son derece nettir. Düşlem, anlamı yaratan süreç ve anlamın bilinçdışı zihinsel yaşamda büründüğü biçimidir:
"Fiziksel süreçlere kıyasla ruhsal süreçlerin özelliği, anlamlı oluşlarıdır. Fiziksel süreçler vardır, ancak anlamları yoktur... Düşlem sözcüğü bize her zaman, anlamın[bilinçdışı] zihinsel yaşamdaki bu özgün niteliğini hatırlatır."
Bilinçdışı düşlemin kişinin kendi deneyimini yorumlanmasını gerektirdiği fikrini öne sürdükten sonra, Isaacs bebeğin kendi deneyimiyle ruhsal olarak nasıl başa çıktığına ilişkin kavramsallaştırmasını etraflıca anlatmaya başlar:
"Acıkan, hasret çeken, huzursuz olan bebek ağzında, eklemlerinde ya da iç organlarında gerçek duyumsamalar hisseder. Bunun bebeğin gözündeki anlamı, ona bazı şeyler yapıldığı, veya kendisinin arzu ettiği ya da korktuğu üzere şunu şunu yapmakta olduğudur. Kendisini sanki şöyle şöyle yapıyormuş gibi (mesela aslında erişiminden uzak olan memeye dokunuyormuş, onu emiyor veya ısırıyormuş gibi) hisseder. Ya da zorla ve onun canını yakacak şekilde memeden mahrum bırakıldığını, adeta meme onu ısırıyormuş gibi hissedebilir; ki bu da ilk başta muhtemelen görsel veya diğer plastik imgeler olmadan gerçekleşir."
Hüzün çiçekleri gibi bakıyorsun
