Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.6
Sevin , çünkü her şeyin sevinilecek bir yanı vardır!
Hayatımda okuduğum en güzel kitaplar listesine girmeyi çok haketti bu kitap . O kadar güzel ve akıcıydı ki ... Elime aldığımda bırakmak istemedim , hikaye aşırı güzel . Okudukça şaşırıyorum okudukça hiç beklemediğim şeyler oluyor . " Hayat Sevince Güzel " filmi ise bu kitaptan esinlenmiş. Sevinme oyununu bulan kişiden esinlenmesine şaşmamalı zaten . Pollyanna kim mi ? Bir kız düşünün ki anne ve babası ölmüş , ona rağmen her şeyin sevinecek bir yanını buluyor . Pollyannacılık tanımını en derinlerine kadar hissediyoruz. Pollyannacılık ne demek diye sorarsanız, kitabı okumanızı öneririm. Daha önce okumadığım için üzülsem de , sevinmeliyim çünkü okuma fırsatım oldu . Sevinme oyununu artık bende biliyorum ve oynamaya başladım bile . Eğer bir gün koltuk değneğine ihtiyacınız olsa bile sevinin , çünkü bir zamanlar ayaklarınız tutuyordu ! Hayatınızda bu oyuna yer verin ve kitabı okuyun filmini izlemeyin. Kitabın verdiği duyguyu film vermez,veremez. Hala geç değil sevinme oyununu oynamak için. Şiddetle öneririm.
Sevin , çünkü koltuk değneğine ihtiyacın yok ! Sevin , çünkü her şeyin sevinilecek bir yanı vardır ! Sevinilecek bir yanı bulmak zor olunca da daha eğlenceli oluyor , Pollyanna söylüyor ben söylemiyorum :)
#okudumbitti
Herkese merhaba . " Pollyannacılık " hepimizin duyduğu bir kalıp aslında ve bende bunu daha iyi anlamak için bu eseri okumak istedim. Hemen yorumlamaya geçiyorum .
Bu eserse 11 yaşında bir kızın ailesini kaybettikten sonra teyzesinin onu yanına alması ve başından geçenleri okuyoruz. Teyzemiz aslında sert ve gülmeyen biri.
Pollyanna herkese karşı iyi davranan, en kötü olayda bile iyi yönler bulan tatlı mı tatlı küçük bir kız . Böyle iyimser olmasının bir nedeni var aslında : Mutluluk Oyunu.
Babasının başlattığı bu oyunu Pollyanna herkesle oynamak istiyor ve anlatıyor.
Bir gün Pollyanna'nın başına bir iş geliyor ve kızımız bu olayda iyi bir yön bulamıyor. Onunla birlikte Mutluluk Oyununu oynayan insanlar bu sefer ondan aldığı enerjiyle Pollyannaya mutluluk vermeye çalışıyor.
Günler sonra Pollyanna başına gelen bu kötü olaydan kurtuluyor ve herkes mutlu mesut hayatına devam ediyor.
Okurken kendimi sorgulamama çok sebep oldu bu kitap. Her olumsuz olayın içinde gerçekten olumlu şeylerde var fakat o anki durumumuz bizi kötüye odaklıyor. Pollyanna kadar çok iyimser olmak doğru mu ? Olunmalı mı? Bunlar tartışılır fakat her olumsuz olayda olumlu bir yön olduğuna ben de katılıyorum Pollyannacım .
1960 yapım bir filmi de mevcut. İzlemek isteyenlere bir bilgi. Ben de bakacağım
Sevgiyle...
Aslında kitabı okumaya büyük bir ön yargıyla başlamıştım. "Bir insan bu kadar iyimser olamaz" diye düşünmüştüm. Ama Pollyanna gerçekten ve gerçekten haddinden fazla iyimserdi. Ama hikayenin sonlarına geldikçe iyimserliğinde bir yere kadar olduğunu görüyoruz. Evet, iyimser olmak güzel birşey, hayattaki olumsuz şeylerden sıyrılıp güzellikleri görmek güzel birşey. Ne olursa olsun Dünya'nın bir yerinin aydınlık olduğunu bilmek,düşünmek, hissetmek güzel birşey. Kitapta da Pollyanna her olayın sonucunda iyi şeylere odaklanmayı ve mutlu olmayı hem kendine hemde çevresindeki insanlara öğretiyor. İnsanlara mutlu olmayı öğretiyor, hayattan zevk almayı..."Mutluluk oyunu" oynuyorlar. Tabii pollyannacılık bazen bizi kör,sağır,dilsiz yapabiliyor.
En zorlandığım okuma türü her zaman öykü olmuştur. Çok kısa zamanda, birkaç sayfayla okuyucuyu etki altına almak, vermek istenen mesajın verilmesi, hikaye örgüsünün kurulması, betimlemelerin doğru ve yerinde yapılması bir öykü yazarı için hayati önem taşır.
Hani o meşhur bir şehir efsanesi var ya, Ernest Hemingway'a referans edilen dünyanın en kısa öyküsü "Satılık: bebek ayakkabısı, hiç giyilmemiş". Aslında bu cümle bir gazete ilanında geçiyor. Hemingway'de bunu alıntılıyor. Lakin bu kısacık cümle o kadar çok şeyi ifade ediyor ki. O yüzden okuması kadar bence yazması da en zor olan türlerin başında geliyor öykü.
Kitapta en çok akışa kapıldığım öykü "Uçurum Çiçeği" oldu. Kitabın geneli ile ilgili söyleyebileceklerim ise şunlar olabilir. Birden fazla duyguyu yaşatıyor okuyucuya. İsteyen istediğini anlıyor. Melankoli, varoluşsal sancılar, yarım kalmış hikayeler, anılar, geleceğin belirsizliği, kendini ispat etme dürtüsü, yalnızlık, kaybolmuşluk hissi...
Umutsuzluğu ve karamsarlığı yazmak kolaydır, kurmaca hikaye örgüsü yazmak biraz zordur. Fakat bence en zoru güzel anıları ve mutluluğu yazabilmek. Mutluluktan kastım Pollyannacılık değil; çocukluğun masumiyeti, adanmış hayatlar, mücadele dolu yaşamlar... Merve'de o cevheri görüyorum. Kömürün elmasa dönüşmesi için gerekli olan baskı gibi, iyi bir öykü yazarının da gerekli deneyime ihtiyacı var. Yazmaya devam...
·
Puan vermedi
Pollyannacılık, kaybedilen herhangi bir şey için üzülmek yerine elindekilerle yetinme ve mutlu olma davranışıdır.
İsmini duyduğum ama bunca yıldır okumadığım bir kitap Pollyanna. Kitap alışverişi yaparken gözüme çarptı. Kitabı okurken sık sık Pollyanna arkadaşım olsa nasıl olurdu diye düşünürken buldum kendimi. İyimser bir insan olduğum söylenemez. Pek anlaşamayız gibi gelse de Pollyanna aynı zamanda asla vazgeçmeyen bir karakter.En sonunda kendimi onunla mutluluk oyunu oynarken bulmam büyük bir ihtimal.
Bilgece prensipler...
Günümüzde para veya şöhret kazanmak için insanlara boş hayaller, uygulaması zor teknikler satmaya çalışan zırva kişisel gelişim kitaplarının aksine, basit, yer yer akılcı, yer yer bilgece fikir ve yöntemler veren işe yarar bir kitap. Önce insan etkileniyor, sonra "iyi de kardeşim biz İskandinavya'da yaşamıyoruz ki, Pollyannacılık yapacak bir ortamda değiliz" diye düşünüyor, fakat şu da bir gerçek ki insan gerçekten huzurlu, gönül ferahlığıyla ilerleyen bir hayat istiyorsa bir şekilde yol buradaki prensiplerden geçiyor, başka yolu maalesef yok. İnşallah bir gün bizim içinde bulunduğumuz toplum da bunların yapılabileceği bir yer olur ama bu biz yapmazsak asla gerçekleşmeyecek.
