"Sanki bütün hayatım boyunca yanlış melodiyle dans edip durmuşum."
Bir üniversitenin ders sıralarına oturmuş, pos bıyıklarıyla kendinden emin ve tüm insanlığa seslenircesine konuşan, bulunduğu çağın çok ötesinden gelen bir bilgeyi, filozofu, Friedrich Nietzsche' yi dinliyorum can kulağıyla.
Şöyle sesleniyor oradakilerin nezdinde tüm insanlığa
"Tanrı öldü, onu biz öldürdük"...
Nietzsche ağladığında her ne kadar kendisinin yazdığı bir kitap olmasa da olay örgüsü, kurgu ve karakterlerin uyumu bakımından edebiyatın felsefenin ve psikolojinin aynı sayfalarda hayat bulduğu eşsiz eserlerden.
Öyle ki bu kitapta bir yanda insanlığı kurtarmaya çalışan bir filozof bir yanda aynı filozofun tutku dolu bir aşkın gölgesinde kendisiyle mücadelesine şahitlik edeceksiniz.
Teknolojik bir aygıtın bir üst versiyona geçmesi gibi günümüz insanının aşılması gereken bir canlı olduğunun üzerinde duruyor Nietzsche çünkü ona göre insanın asıl evrimi bedensel değil zihinseldi ve zihinsel olan evrim sonsuzdu. Sapiens'i okurken Nietzsche'nin burada neyi kastettiğini çok daha iyi anladım diyebilirim.
Siz değerli kitapseverlerde her bitirdiğiniz kitaptan sonra kendinizde yeni bir şeyler keşfetme hissine kapılmıyor musunuz? Bu his aslında Nietzsche'nin bahsettiği o yolun basamaklarından yalnızca birini adımladığınızın ifadesi...
Öyleyse zor gibi görünsede hep birlikte basamakları adımlamaya ve kırbaçlanan bir ata sarılıp ağlayan bu büyük dehanın sözlerine kulak verelim, okuyalım...
Martin Eden
Yarı-otobiyografik roman türünde bir başyapıt.
