Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Muhteşem bir kapak tasarımı ve dokusu olan Vehbi Koç'un yazarı olduğu ve kendisinin çocukluğundan belli bir yaşşamına kadar anlatılan bu kitapta başarılı bir çocuk iken etrafında ki yabancı ırktan insanların zengin olup Ankara Ulus'ta kendilerinin maddi durumunun kötü olmasının ardından okulu bırakarak babası ve büyüklerle birlikte çalışarak Koç Holding'in nasıl oluştuğunu ve torunu Mustafa Koç'un , oğlu Rahmi Koç'un siyasetten Holding'e zarar vermemesi için siyasetten ve belli yerlerden nasıl uzak kalması gerektiğini bahsettiği kitap akıcı olup Vehbi Koç'a ve Koç Holding'e olan insan saygısını fazlaca artıran bir kitap halini alıyor.
151 syf.
·
Puan vermedi
Savaşlar her zaman bir yıkım bırakır arkalarında. Bu yıkım bir maddi hasardan daima çok daha fazlasını insan ruhunda yaratır. Tabii sosyal hayatın ta içinde de yaratır. Savaşa nasıl baktığınız çok önemli bir ayrıntıdır. Bir savaş bir sürü ahlaksızlıktır mesela. Ahlaksızlığın geniş tanımı içinde en kötüsü yaşanır savaşta bile bile ahlaksızlık.
Bugün okuduğumuz bir diğer güzel eserimiz de Mürebbiye. Kendisi güzel yol arkadaşı oldu bana. Bu arada diş tedavisine gittim, beynim uyuştu ama alırım bir hayırlı olsun. :)
Zweig beni oldukça kendine bağladı sanırım. Anlatımı çok iyi geliyor bana. En sonlara doğru gene bir tanesi çok dikkatimi çekti. Anlattığı konu Yağmur Yağması ama bir baktım ilk önce fırtına kopuyor sandım. Sonra yeniden paragrafa döndüm.
Bir de aynı isimde Hüseyin Rahmi romanı gördüm. Yakın zamanda hayırlısıyla onu da bulabilirsem okumayı düşünüyorum. Aranızda okuyan varsa fikrini almak isterim. Kendinize iyi bakın..
"Kanunun açılış paragrafında kendini kandırma hakkında bir hikaye anlatılır" der rahip ve bana göre kitabın çekirdeğini oluşturan hikayeyi anlatır. Sistemin çürümüş olduğunu en çarpıcı şekilde dile getiren bu hikayede kimsenin aslında hiç birşey bilmediğini ve hiç kimsenin de düzeltmek için gücünün yetmeyeceğini, kısır bir döngü için bulunan bu çarklarda parçalanan yok olan umutları hatta hayatları paylaşır. Kafkaesk olarak adlandırılan bu yazım uslubu insanı hem içine çekiyor hemde kapının önünde bir sandalyeye oturmaya zorluyor. Takdir sizin. Şimdiden iyi okumalar.
Öyle bir kitap ki....
Acının,karamsarlığın,imkansız aşkın,sabrın ve büyük bir emeğin kitabı...
Yazarın yaptığı betimlemeler,benzetmeler,tespitler o kadar müthiş ki hayran kalmamak mümkün değil. Her cümlesinden acı ve hüzün damlıyor yüreğinize. Kıtap iki bölümden oluşuyor; ilk bölümde şizofren hastası Cenk in gercekte olmayan kafasında kurguladığı Deniz'e duyduğu imkansız aşk şiirsel bir dille anlatılmış.İkinci bölümde ise Cenk,Selin,Demet ve Deniz in baş karakter oldugu müthıs bir aşkın hikayesi anlatılıyor. Yazar duyguyu,heyecanı,aşkı,sabrı o kadar güzel aşılıyor ki yüreğinize tüm bu anlatılanların kurgu olduğuna inanamıyorsunuz..Ayrıca yazarın kitabı 6 yılda yazdığını da göz önünde bulundurursak büyük emekler verilerek oluşturulan bu kitabı okumanızı tavsiye ederim.
Kendi hayatıyla ilgilenen insanlar bana çok çekici gelir. Gönlüyle tanış olduğu insanlara yaptığı yapıcı eleştiri dışında, gereksiz yargılama ve eleştirilerden uzak durur. Santiago,yani baş karakter onlardan biri. Kitapta Kişisel menkıbenin öneminin üstünde durulmuş. Santiago adında gencin piramitlerin dibinde hazineyi bulmaya giderken karşılaştığı her çeşit insan,aşkı,düşmeleri kalkmaları,başarıları ,yenilgileri karşısında nasıl bir duruş sergilemesi gerektiği anlatılıyor. Nasihat dili hâkim.
Kişisel menkıbe mevzusu önemli. Kendi hayatıyla ilgilenmeyenler başkasına sarıyor çünkü. Deniz Dülgeroğlu 'nun da dediği gibi "kendi neşesini üretemeyen başkasının neşesini tüketir" . Hayat hep düşmeler kalkmalardan ibaret,düştüğümüzde ölmüyorsak hayattan öğreneceklerimiz var demektir hâlâ. Kalkıp devam etmeli ve kendi şatomuzu istediğimiz tuğlalarla istediğimiz gibi örmeliyiz. Kişisel menkıbemizi ve yüreğimizin sesini unutmadan..
Hep yanında taşıdığı Urim turim taşları bir metafor sanırım. Santiago, babası rahip olmasını isterken çoban olmuş birisi. Koyunlarından çok şey öğrendiğini söylüyor. Bizim de elimizdekilerden ne öğrenmemiz gerektiğini sorgulamamızı istiyor diye düşündüm ben. Tefekküre sevk eden,akıcı,az sayfalı bir kitap. Keyifli okumalar
