Murathan Mungan’ın: "hakikatim marifetim yadigârım/ kalbini bende sınamışlar için/ adadığım divanım/ ömrümü hayat yapan bütün erkeklere" dizelerinden yola çıktım kitabı okurken. Öyle ki çoğu kez, sözü edilen sevgili kadın mıdır, erkek midir diye kuşkuya düşersiniz!
Mungan, divan ve halk şiirimizde çokça işlenen tasavvuf konusundan da oldukça güzel yararlanmış :"eridim eridim/ kendime erdim" sözü çok hoştu.. “Artık bütün dünya karanlık imkân", "kendinin sonuna geldi mi/ yeniden görür insan" dizeleri de aynı anlayışın süreği olsa gerek. Erkekler için Divan’ daki şu iki dizeyi: "Tarih kadar yalnız,/ aşka aşina acıya unutkandım."
Öyle doruk dizeler, bölümler var ki üzerinde durmadan, dönüp dönüp okumadan edemiyorsunuz.
İnsanın binlerce yıldan beri koruduğu, insanı insan yapan özellikleri yeniden duyumsatıyor
Murathan Mungan başkadır.! Okumalı
