Romanın merkezi şu paragraf sanırım: "Özgür toplumlardaki insanlar devletin patolojisinden korkmak zorunda değil. Biz kendi çılgınlığımızı yaratıyoruz, kendi kitlesel nöbetlerimizi, üzerinde nihai yetkeye sahip olmadığımız, düşünen makinelerin güdümünde. Bu çılgınlık çoğu zaman zar zor farkedilebiliyor. Böyle yaşıyoruz işte."
New York'ta, Wall Street'te nasıl bir ruh halinde yaşandığının, insanın halinin romanı. Bizde yaşanan değil tabi. Biz de yaşanan devletin patolojisinden korkma hali. Her dönem bu patoloji birilerinin üzerine çöküyor. Kendi çılgınlığını, kendi kitlesel nöbetlerini yaşayamayan toplum devletin çılgınlıklarını, devletin nöbetlerini yaşıyor. Bir kısmı da bu patoloji altında sözde milliyetçilik, devletçilik ya da farklı bir versiyonu ile islamcılık oynuyor.
Batının patolojileri şu anda bireysel heyezanlar oluşturuyor, bizim patolojilerimiz ise kitlesel.
