Cenaze arabasının muavini arka kapıyı bizim için açınca hepimiz bindik. İçeride dik oturmamıza yetecek kafa boşluğu ancak vardı.
“Ne kadar şık!” dedi Enoch, elini siyah kadife perdelerin üstünde gezdirirken. Üç gündür ikinci kez, cesetlere tahsis edilmiş bir yeri işgal ediyordum. Sanki evren bana bir şey söylemeye çalışıyordu ve öyle üstü kapalı imalarda bulunmaya da zahmet etmiyordu.
Sayfa 169Kitabı okudu
''Cüceler nedir?'' diye sordum.
'' Bir cüceden fazlası.
" Sizi seviyor olabilirler" diye fısıldadı, " ama sizi asla anlamayacaklar"
Sayfa 300 - İthakiKitabı okudu
Sanki biri bütün kasabayı " sıfırlamıştı". Bir önceki gün gördüğüm şeyleri fark edip duruyordum. Aynı at arabası patika boyunca hoyratça ilerliyor, arka tekerleği çakıl taşlarının üzerinde iz bırakıyordu. Aynı kadınlar kuyunun başında sıraya girmişlerdi, adamın biri kayığın alt kısmına katran sürüyordu, yirmi dört saat öncesine kıyasla pek ilerleme kaydedebildiği söylenemezdi. Nerdeyse bir kopyamın, peşinden gelen kalabalıktan kaçmaya çalıştığını görmeyi bekliyordum ama sanırım döngüler bu şekilde işlemiyordu.
Sayfa 222 - İthakiKitabı okudu
Bu yüzden annem bir gün karşıma geçip bir kaşif olamayacağımı çünkü dünyadaki her şeyin çoktan keşfedildiğini söyledi. Yanlış Yüzyılda doğmuştum
Sayfa 11 - İthakiKitabı okudu
Ne uykudur ne ölüm;
Yaşarken ölenlerinki.
Doğduğun ev,
Gençlik günlerindeki dostların,
Yaşlı adam ve genç kadın,
Günün yorgunluğu ve onun ödülü,
Yitip gitmekte tümü,
Anılara karışmakta,
Elde tutmak ne mümkün.
Bu evrende hayal edebileceğinden çok daha fazlası var.
Sayfa 48Kitabı okudu
Sanki deliren ben değildim ; asıl aklını kaçıran dünyaydı.
Yaşamaya devam etmek ölümden bile korkunç.
Yanlış yüzyılda doğmuştum. Ve kendimi kandırılmış hissediyordum.
Hepimiz kendi masallarımıza tutunuruz; ta ki onlara inanmanın bedelini ağır ödeyene dek.