"Günlerden birini boyamak" ne olduğunu bilmiyorsun. Bu hassas bir şairin buluşudur, hayat hazin, melûl, yeksenak, bahusus renksiz bir şeydir... Günlerimiz hep birbirine benzer... Bu renksiz günlerden birini güzel heyecanlı bir vaka ile canlandırmak onu boyamak gibidir. Geçmiş günler hatırlarımızın ufuklarına doğru uzaklaştıkça onları birer birer gözden kaybedeceğiz, mazimizden yalnız boyalı günleri tefrik etmek kabil olacak...
"Hayat böyledir,"
Hayatın, "Hayat böyledir," diyen herkesin öne sürdüğü gibi öyle renksiz ve önemsiz, öyle gizsiz ve mucizesiz olmasıyla hiçbir zaman yetinmek istememişti.
Sayfa 173 - PegasusKitabı okudu
Şiirin Yaprakları Korusun Bizi
Üzerimizdeki renksiz gökyüzünden,
Nefretini yağmurla kusan iğrenç bulutlardan,
Haydi! Birlikte kaçalım sevmediğimiz diğer her şeyden,
Ceviz ağacının altında buluşalım, unutalım her şeyi,
Bağıra bağıra dökelim içimizi!
Biz anlatırken derdimizi göklere uzanan dallara,
Yine yağsın yağmur, gürlesin istediği kadar tüm hayat,
Hiç korkmayalım artık ıslanmaktan,
Şiirin yaprakları korusun bizi.
-Cevat Kolat
"İnsanın somut olarak yaşadığı hayatın yanı sıra her zaman soyut olarak ikinci bir hayat yaşaması dikkate değer ve önemlidir...Sakince enine boyuna düşünme alanında,önceden onu tamamen ele geçiren ve yoğun bir şekilde etkileyen şeyler soğuk,renksiz ve uzak görünür.O yalnızca bir seyirci ve gözlemcidir."
Herkese iyi akşamlarrr
Kum Gibi romanıyla tanınan 
Hatice Dökmen in yeni çıkan öykü kitabıyla karşınızdayım. Kitabımız 15 tane hayat öyküsünden oluşuyor. Her bir öyküde farklı kadınların hayatına dokunuyorsunuz. Şiddete mağruz kalan kadınlar, örselenmiş kadınlar, haksız görülen kadınlar...
Yazarımızın dili çok akıcı. Sıkılmadan okuyacaksınız
Tüm hikayeler o kadar hayatın içindenki.. Maalesef bu hayatları yaşayan kadınlarımız var. Her bir hikayeden sonra oturup düşünmeliyiz bence. Okuyup geçmenizi istemem.
Kadını değersezliştiren sizce sadece erkekler mi? Bu sorunun cevabını bu kitapta bulabileceğinizi düşünüyorum. Biz kadınlar da bir diğer kadını değersezliştiriyoruz maalesef. Ve bu o kadar normal bir hâle gelmiş ki çoğu kişi yadırgamıyor bile.
Bak, bana neler ettik el ele verdik de. Önce söz kestik, ciğerime... Sonra kına yaktık, kalbime... İşte şimdi de nikâhımı kıydık, hayallerime... Annem renksiz. Teyzem muradına nail olmuşluğun sarhoşluğunda kasım kasım kasılıyor, sonunda oğlunu everdi. Osman mı? Bilmem. Hoş o da neler olduğunun farkında değil zavallı. Baş göz edildik nihayet. Hep birlikte, maaile, konu komşu, dost akraba, el ele verip Elif ’i katlettik!”
İnsanoğlu her türlü kirden arınıyormuş da yüreğe sinen kirden arınamıyormuş meğer
Acı geçmez ama bünye alışır. Kim bilir belki annem... Bu acılar ancak anneler öperse geçer. "Öpeyim ufundan geçer" derdi. Gerçekten geçer miydi? Geçerdi. Geçiyordu. Annem... Şimdi yanımda olsaydın, göğsüne basardın. Ufumdan öperdin. Derdime de çare bulurdun. Analar her şeyi anlar. Analar her şeyi bilir. Sen de anlardın, bilirdin, bulurdun kurtuluş yolunu.
Cevap Sevmekte
Hayat telaşesinde olan duygusuz bir günün gecesindeydi.
Gece olunca kabuğuna çekilir ya herkes.
O kabuğundan hiç çıkmamış gibiydi.
Bir şey bilmiyordu yalnızlıktan başka.
Koyunca başını yastığa
Karanlıkta bir şey görmez oldu.
Kurduğu hayaller dışında.
Zaten tek kalabalıklaşabildiği yerdi hayalleri.
Bu gece uzun sürecek, hastanın geceyi geçirdiği