Ergenler birer robot olmadıklarını anlayacak kadar bilgili ve bilinçlidir, bu da kendi davranışlarını değiştirme kapasitesini ve sorumluluğuna sahip oldukları anlamına gelir. Bunu onlara sıklıkla hatırlatmalısınız-hem de her fırsatta ve tekrar tekrar.
Sayfa 95Kitabı okudu
Füruğ! “keşke bir güvercin olsaydım,bu dünya sevmek için çok küçük”
Aydınlıktan korkanlara inat yaşadı. Kısacık ömrüne başkaldırış, çocuk özlemi, aşk, tutku,bir çok kadına ilham kaynağı olacak şiirler,eserler bırakmıştır.
Ailesinin istediği hanım kız, eşi için sadece yemek pişiren bir robot, devletin zorla dayattıklarını kabul eden korkak olmadı. Gerek ülkemize gerekse dünyanın bir çok yerindeki ataerkil toplumların, dayattığı zorbalıklara dik duruşu ile kadınlar için tarihi bir isim olmuştur. Kadınların daha iyi bir yaşamı hak ettiklerini savunmuştur. Şiirlerinde sadece isyan yok! ‘‘umut’‘ ve ‘‘özlem” öylesine yalın ifade edilmiş ki hayran olmamak elde değil. Acılarını kalemiyle hafifletmeye çalışmış füruğ…
Kendisini reddetmiş babasının soy ismi ile anılmasını samimi bulmuyorum. O sadece ”Füruğ” benim için…
Füruğ şiir sevgisini şöyle dile getirmiş; ‘Ben, ruhum memnun olduğu zaman mutluluk duyuyorum ve şiir benim ruhumu memnun ediyor… Şayet insanların elde etmek için çırpındıkları bu güzellikleri bana verseler ve karşılığında şiir söyleme yeteneğini benden alsalar intihar ederi
Kadınların iyi bir şair, yazar olmadığını savunanlar acaba yerli veya yabancı şairleri araştırmış mıdır ?
Şiirlerinden ALINTI
“arsızlıkla damgalanan
boş kinayelere gülen bendim
kendi varlığımın sesi olayım
istedim yazık ki ‘kadın’dım”
--------------------
‘‘Yeniden merhaba diyeceğim güneşe
Gövdemde akan nehirlere
Bulutlar gibi uzayıp giden düşünceme
Benimle birlikte kuru mevsimlerden gecen
Bahçemdeki ağaçların hüzünlü büyümesine
Gecenin kokusunu hediye eden kargalara”
lütfen?
Artık biri bana nasıl robot olunacağını anlata bilir mi?
Nasıl üzülmeden yorulmadan yaşanacağını,
Sadece emirlerle çalışan bir robot gibi..
Ne yaparsa yapsın anında bırakabilmeyi.
Çünkü ben bir insan yerinde değilim ama robotta değilim.
Yaşıyorum ma yaşayamıyorum..
Güldü, "Evet, o yüzden dünyayı değiştirecek bir şey dedim ya," dedi. "Aslında tam olarak dediğin gibi değil. Yani ilacı sürekli kullanmak zorunda değilsin, sadece hastalığa maruz kalma ihtimalin olan zamanlarda kullanırsın, diğer zamanlarda da normal hayatını sürdürürsün. Mesela sokağa çıkacağın zaman alırsın. Düşünsene, sokaklar hiçbir şeyi merak etmeyen, hiç sağa sola bakmadan robot gibi yürüyen insanlarla dolacak. Eski bilimkurgulardaki gibi... Süper bir şey olmaz mı?"
Okuldaki sıra arkadaşımın benim gibi biri olduğunu kanıtlayan ne? Onun, benim bir benzerim olduğunu, bir insan olduğunu nereden biliyorum? Peki, ya şu öğretmen? Onun, bilgisayar programıyla yönlendirilen bir robot olmadığını bana kim söyleyebilir?
Sıra arkadaşım da, öğretmen de, yalnızca insanların yapabildiği bir şeyi yapıyorla: Düşüncelerini ifade etmek, fikirlerini anlatmak için konuşuyor ya da işaretler yapıyorlar.
Bir papağanla konuşabilsek, büyük maymun türleriyle işaretleşebilsek bile, dünyayı kurtarmak için onlarla saatlerce tartışamayız. Oysa benzerlerimizle bunu yapabiliriz.
Sayfa 14 - Günışığı Kitaplığı
