Ruh Adam
@ruhadam5
Onmaz kara sevdâmızı kan söndürecektir...
23 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
En iyisi düşünmemekti. Kaçmaktı. Kendi içime kaçmak. Fakat bir içim var mıydı? Hatta ben var mıydım? Ben dediğim şey, bir yığın ihtiyaç, azap ve korku idi.
İnsan hayatından memnun olmayınca mazisini âdeta inkâr ediyor.
198 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Güzel anılar gelmemekte direniyordu; sadece kıskançlıklar, çirkinlikler ve ıstıraplar hortluyordu.
Çünkü herkesin bildiği gibi, tikeller, erdem ve mutluluğu getirir; genellikler ise entelektüel açıdan kaçınılmaz belalardır.
Her şeyin ulaşılabilir olduğu dünyada hiçbir şeyin anlamı yoktur.
Istırap insanoğlu için gündelik bir ekmek, ölümse sadece bir kaderdi, ikisinden de kaçılamazdı.
En haklı olduğu yerde bile ağzını açar açmaz herkesin “Sen sus, böyle şeylere karışma!” der gibi baktığı bir adam için rütbenin, nişanın, hayatta muvaffakiyetin bir manası olabilir miydi? Yaradılış ona bu zulmü yapmıştı…
Duyduğuma, okuduğuma göre, başkasına karşı çok büyük bir sevgi duymak, aynı oranda bencilliğe dalaletmiş.
Belki yanılıyorum ama herhangi bir kimse hakkında, yalnızca gülüşüne bakarak hüküm vermek kabildir bence.
Bir insanı ezip mahvetmek, ona en korkunç katilin bile duyunca titreyeceği kadar ağır bir ceza vermek isteyenlerin, insana yaptığı işin tamamen anlamsız, faydasız olduğu duygusunu vermesi yeterlidir.
İnsan her şeye alışan bir yaratıktır ve sanırım bu onun en iyi niteliğidir.