Çocuklar gibi
Bende hiç tükenmez bir hayat vardı
Kırlara yayılan ilkbahar gibi
Kalbim hiç durmadan hızla çarpardı
Göğsümün içinde ateş var gibi
Bazı nur içinde, bazı sisteyim
Bazı beni seven bir göğüsteyim
Kah el üstündeydim, kah hapisteydim
Her yere sokulan bir rüzgar gibi
Aşkım iki günlük iptilalardı
Hayatım tükenmez maceralardı
İçimde binlerce istekler vardı
Bir şair, yahut bir hükümdar gibi
Hissedince sana vurulduğumu
Anladım ne kadar yorulduğumu
Sakinleştiğimi, durulduğumu
Denize dökülen bir pınar gibi
Şimdi şiir bence senin yüzündür
Şimdi benim tahtım senin dizindir
Sevgilim, saadet ikimizindir
Göklerden gelen bir yadigar gibi
Sözün şiirlerin mükemmelidir
Senden başkasını seven delidir
Yüzün çiçeklerin en güzelidir
Gözlerin bilinmez bir diyar gibi
Sabahattin ALİ
ÂHİRETİ UNUTMUŞ GİBİSİN!”
“Ey Âdemoğlu! Kendi kendine ne kadar insafsız davranıyorsun. Hayâtın boyunca, her gün dünyâ ile meşgûl olursun, onun geçici ve aldatıcı güzellikleri ile oyalanırsın. Fakat her gün bâkî olan, hakîkî saâdet ve sonsuz nîmetler yeri olan Cennet’e dâvet olunursun. Cennet’e hiç îtibâr etmezsin. Dünyâyı bir tarafa itip, âhirete yönelmedin. Hiç olmazsa ikisini aynı seviyede tutup ona göre hareket etseydin. Sen ise âhireti sanki unutmuş gibisin.”
Dâvûd-i Halvetî hazretleri vefat etmeden kısa bir zaman önce buyurdu ki:
“Öyle bir kimse ile arkadaş ol ki, onda maddeye temâyül edecek onu sevecek bir kalb bulunmasın.”
Meşrularin son sözleri..
Beraat kandilinizi tebrik eder, amellerin Hak katına yükseldiği bu mübârek gecenin, cümlemizin beraatine vesîle olmasını Yüce Rabbimiz’den niyâz ederiz.
Cenâb-ı Hak bu mübârek günler ve geceler hürmetine; vatanımızı, milletimizi ve bütün ümmet-i Muhammedʼi lûtf u keremiyle selâmete çıkarsın. Hastalara şifâ, dertlilere devâ, bütün insanlığa hidâyet, saâdet ve âfiyet ihsân eylesin.
Âmîn!..
osmannuritopbas.com/beraat-kandilin...
Şimdi şiir bence senin yüzündür
Şimdi benim tahtım senin dizindir
Sevgilim, saadet ikimizindir
Göklerden gelen bir yadigar gibi
Sabahattin Ali
Günlük mutluluklar öyle sandığımız kadar da iyi değildir aslında. Evet o gün için iyi hissedilir, şükürler edilir, havalara uçulur fakat gün sonunda anlık bir mutluluk olduğunu fark edince burukluk oluşur insanın içinde. (Fark etmiyorsa o sahte mutluluktur zaten oraya hiç girmiyorum.) Ama yavaş ilerleyen neşeli günler öyle midir? Değildir tabii ki! Her gün az dozda mutluluk; belki de günün sadece iki dakikası mutlu ama gerçek saadet, gerçek mutluluk. Gün sonunda üzgün olsa da o iki dakikaya sığdırmıştır tüm güzel ve hakiki duyguları. Yani mutluluğa ermek için illa da tüm günlerin neşeli huzurlu geçmesi şart değil. Yavaş ilerlesin ama ilerlesin. Öyle bir gün mutlu olup da yastığa kafasını koyunca gözünün önünden geçmeyen bir tek (gerçek) mutlu kare olmazsa ne yapayım ben o kocaman 'aşırı' mutlu günü. Önemli olan o mutluluğun gerçekliği, gösterişsiz oluşu. Gece çökünce o anı tekrar tekrar gözümün önüne getirip kendimce canlandırıp tasvir ederek eğlenecek değerde olması. Bu öyle kolay bir şey de değildir bu arada. Çünkü insan kendini kandırmada bir numaradır; sever sahteliği, gösterişi. Kısacası göstermeye bağlı her şeyi severiz. Bu yüzden bunun farkında olmak zor iştir. Siz her zaman bu zor işi başaranlardan olursunuz umarım. Çünkü bu gelecekteki kendiniz için çok önemli. Kendinize kötü davranmayın.