SOKAKTA BİR DELİ!
Pencerenin önünden seslendim:
—Holmes!...
O sabah sokağı seyrederek vakit geçiriyordum. Cevap alamayınca yine seslendim:
—Holmes!.
—Ne var?
—Sokakta deli var.
—Tımarhaneye mi götürüyorlar?
—Hayır, başıboş dolaşıyor...yürekler acısı bir manzara... adamcağızı ne diye sokağa bırakmışlar?
Günah…
Dostum gerindi, tembel
iniyorum maktul minarelerden
taraçadan, bahçeden
ilk tanıyı bulanların indikleri her yerden
ilk tanıyı bulandıran bir vaşakla birlikte
Macide’nin Ömer’e mektubu
"Ömer! Seni bırakıp gidiyorum. Bunun bana ne kadar acı geleceğini, hayatta senden başka hiç kimsem olmadığını bilirsin... Senin de benden başka kimsen olmadığını biliyorum. Buna rağmen seni bırakıp gideceğim... Emine teyzelerin evinden çıkıp senin arkana takılarak geldiğim günden beri bunun böyle olacağı hakkında içimde garip bir korku
Sayfa 226Kitabı okudu
yazık
Sen bana ne yaptın?!
Ne yaptın?
Zamanında verdiğin değere karşılık, ben her gün senden bir tane dahi mesaj bekliyorum bundan haberin var mı?
Sen neden beni her salise başı hayal kırıklığına uğratmak için çabalıyorsun?
Bu kadar mı değersizdim senin için?
Gerçekten bu kadar mıydı sende değerim?
Sadece yanında varken mi vardı bana olan ilgin?
Ben her gece kimse duymasın diye gizli gizli ağlarken, senin herhangi bir saat başı aklına gelmiyor muyum sahiden?
Çok merak ediyorum gerçekten!
Sen bu kadar yüreksiz miydin ya?
Yoksa ben mi sana bu kadar anlam yükledim!
Kaldıramıyorum!
Kaldıramıyorum bu kadar umursamaz oluşunu!
Nasıl bir insansın sen?
İnsan mısın ya da?!
Sen sanıyorsun ki yanıyorum bitiyorum aşkından!
Bu aşk değil, bu karşısındakini adam gibi adam sanıp daha sonra patlayan bir balon gibi fos çıkışının hayal kırıklığı!
Tamam sevmiyordun,
Niye seviyormuş gibi davrandın?
Madem sevmiyordun neden değer vermiş gibi göründün?
Suçlu benim değil mi?
Haklısın.
O kadar haklısın ki...
Sana sadece şunu demek istiyorum çok iyi erkekmişsin ama adam değilmişsin.
"Yazıklar Olsun."
Zehra bana gülümseyince kitaptaki harfler de güldü sanki. Ayağa kalkıp deli gibi koşmaya başladım. Aşık olunca ne yapacağını bilemeyenler koşardı çünkü. Hem de deli danalar gibi. Ben de öyle yaptım. Kalbimin gümbürtüsünü ayaklarımın gürültüsüyle susturdum.
Sayfa 45Kitabı okudu
_Kahramanlık, ahlaki düşüncelerimde birinci sıraya geçti. Kendi kendimi zor idare edebilen küçük bir lider olmuştum. Konuşma yeteneğim babam tarafından takdir edilmiyordu. Ailem davranışlarımdan dolayı endişeleniyordu. Konuşma hevesim kaybolurken, askeri kitapları okuyordum.
_Hiçbir vakit suya sabuna dokunmayan gevşek insanların arasında
