İnsan en çok sustuğu yerden konuşur. Kimse de duymaz. Olur ya bir gün kader kaza biri duyuverir, biri siz farkına varmadan sızıverir, biri siz oluverir. O zaman tek bir çare kalır geriye. Siz sizi korumak adına biz'i öldürürsünüz. İstemezsiniz çünkü kimse o sırrı öğrensin.
Sonra durdu. Dünya dedi.
"Deliler için mutluluk, akıllılar için hüzün demek."
Biz Sözlerimizi Satırlara Değil, Sinemize Yazdık;
Kalbinizin Gözü Varsa Okur,
Kulağı Varsa Duyar,
Dili Varsa Konuşursunuz..!"
Hz. Mevlana
Ah be cancağızım !
Sen gideli güneşim söndü!
Nevbaharı yaşarken biçare gönlüm hazana döndü!
Bedirde yolumu bulmuşken Sadrıma karanlıklar çöktü!
Ruhumda açan çiçekler ve güller yaprağını döktü!
Denizler suyunu çekip hayatım sensiz çöle döndü!
Ah yarama merhem olmayan, gönlüme şifa sebebi olamayan; şu sevdalı yüreğime yüreğinin kilidini açmayan yârenim !
Hayatıma renk katan yâr! Sen gideli hayatımın rengi söndü....
ArTıK
HaYaTıM
ReNkSiZ
TaTSıZ ve TuZSuZ
SAHİPSİZ SATIRLAR !
YanıIıyorsun!
Herkes sevmediğinden gitmez. BazıIarı çok 'sevdiğinden' gider...
Anlamsız sözcüklerle dolu satırlar gibi uzayıp gidiyor zaman.
Ağladığım şeylere günü geldiğinde güleceğimi bilecek kadar büyüdüm.
Fakat hâlâ görüyorum binaların duvarlarında dolanan iblisleri!
Kırların çizildiği okul duvarlarıyla buz gibi betonların yaman çelişkileri senin gibi.
Dışı ışıl ışıl evlerin ardındaki çıplak yalnızların soğukluğunda senin gibi!
Yüreğime sahipsiz yağmurlar doluşuyor, acemice ağlaşmalar birikiyor dudaklarımda.
Sıratlar kuruluyor görünürdeki tüm alt ve üst geçitlere.
Seyyar cehennemlere sırt üstü uzanıyor ardında kalan ne varsa.
Feryatları geceleri dolduran kanadı kırık kadınların acılarında da sen varsın.
Mutluluğa konar göçer kırılgan çocukların düşlerinde ben!
-Davut Işık
.
Yazsam, satırlar âşık olduğumu itiraf edecekti. Kelimelerim sahipsiz cenazeler gibi defnedilecekti.
.
Sayfa 46
İçten gelenler :
Evet bu sefer ki konumuz bekleyiş olsun
Ne çok Kitaplar ne çok yazılar ne çok satırlar yazılır şu tek bir kelime için bekleyiş...
Belki bir çok şeyin başı belki bir çok şeyin sonu belki ilk durağın belki son durağın,
Kimini huzura boğarken bu kelime kimini Hüzne gark ediyordur kim bilir. Ama hayatı olumlu kılan insana Ümit