hüznümü ölçeğe vuruyorum yüreğime sığmıyor
Sayfa 22 - Ve Yayınevi
ağlamak acıların yontulmuş biçimidir
hüzünse bir çocuğun gökyüzünü sevmesidir.
Sayfa 51 - Ve Yayınevi
ah nasıl ayrılır aşk ve dostluk birbirinden
can canı sever ötesi yok bunun çocuk
üzme kendini bu kadar
sana umudu öğretemeyenlerin suçu mu var
bak yeryüzü ne kadar geniş
ne kadar dar
Sayfa 105Kitabı okudu
açtık çok açtık çok çok açtık
ekmek istedik kadın istedik tanrı istedik
Sayfa 38 - VEYAYINEVI 8.BASKIKitabı okudu
Proleter Yolcu
sabırlı sevgilim benim
bu hüznü senin için biriktiriyorum
sana gelicem beklemelerin bu acılı durağından
bu giz bu karanlık biticek
güneşin çıkmasını bekliyorum
Sayfa 15 - VEYAYINEVI 8.BASKIKitabı okudu
Papillon
Pencereyi aç
Sesin sarsın dünyayı
Duyulur elbet ta ötelerden
Yürek kendini tanır.
Sayfa 75 - VEYAYINEVI 8.BASKIKitabı okudu
yaşamak
bizim en eski çağlardan kalma yanık türkümüz
öylesine kısık ki sesimiz
ne duyurmasını ne söylemesini biliriz
Sayfa 32 - Ve Yayınevi
yırtarak geçiyor kalbimizden
hayatı da törpüleyen zaman
şuramızda birşey var
acıya benzer
umuda benzer
böyle günlerde herşey
hem acıya, hem umuda benzer
bir gün ben
çocuk olucam. olucam
kanıma güller takıcam
eskitip yüreğimi çarşılarda pazarlarda
tanrıya şeker alıcam
koparıp ellerimi kitaplardan. kitaplardan
nedenleri niçinleri sorucam.
Yanılgıyı ipek kefenlere sarıp ısrarla umudun doğurgan topraklarına gömmekten ne buldun? sonunda kazancın göğsünü rüzgâr acısıyla dağlayan bir yaşlı alışkanlık oldu.
Ve YayıneviKitabı okudu