Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.
Cemal Süreya'ya ait olmayan dizeler
* Bu ileti ekşi sözlükte Cemal Süreya adıyla paylaşılan sahte iletileri araştırıp ortaya koymuş olan "don tshort" isimli kullanıcının paylaştığı entry'den alınmıştır.
Aşağıda alıntıladığım dizelere 
Cemal Süreya
Sapasağlam başlıyorum
Sana söz veriyorum, yolun karşı tarafına geçebilmen için elimden geleni yapacağım.
Sayfa 90 - Altın kitaplar
“Ben, otuz yedi yaşında sapasağlam, başlıyorum,
Ta ölene dek durmamayı umut ederek.”
Sayfa 39 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Övüyorum kendimi ve şarkısını söylüyorum kendimin,
Neyi yakıştırıyorsam kendime sen de yakıştıracaksın,
Çünkü bana ait her zerre bana olduğu kadar sana da ait.
Aylaklık ediyorum ve davet ediyorum ruhumu,
Eğilip gönlümce aylaklık ediyorum bir yaz çimenini inceleyerek.
Dilim, kanımın her zerresi, bu topraktan olma, bu havadan,
Burada doğmuşum, yine burada doğmuş ana babadan, onların ana babası da öyle,
Ben, otuz yedi yaşında sapasağlam, başlıyorum,
Ta ölene dek durmamayı umut ederek.
İnançları ve ekolleri askıya alıyorum,
Bir süre geri çekiyorum, yettiler bana her ne iseler, ama asla unutmadan,
İyiyi de barındırıyorum içimde, kötüyü de
Sayfa 39Kitabı okudu
hayatı yeniden üretmek ➜ bugüne kadar
Eve dönerken hep Branston Köprüsü'nden geçmem gerekiyor çünkü evden kaçarken hep Branston Köprüsü'nden geçiyorum. Bu kez tamamen diyerek kaçmayı aklıma koyduğum vakit, köprüyü geçerek ardımda bırakmazsam bunun bir kaçış olmayacağı, sadece ve sadece evden uzaklaşmak olacağını artık pek de düşünmeksizin her seferinde oradan geçiyorum. Aslında ben geçtikten sonra birileri havaya uçursaydı bu köprüyü kaçış ve dönüş de oradan uzaklaşırdı başka yerde başka şeyler arardım muhtemelen. Fakat biraz düşününce köprünün havaya nasıl uçtuğunu görmek isterdim diyorum. Orada köprü olmadığı zaman ne yapılabilir onu da görmek isterdim ve yine muhtemelen bir şey yapılamazdı artık orada, ben de yapamazdım hiçbir şey. O zaman yolumda ilerleyip Sad Hill mezarlığının ötesine geçebilirdim. Kesinlikle geçerdim çünkü hiç kimse böylesi korkunç bir mezarlıkla hiçbir şey yapılamayacak bir yer arasında kalmak istemez, eninde sonunda mezarlığı geçip gider. Öyle olmuyorsa lanet köprünün geride hâlâ ayakta olması yüzünden. Mezarlığın ortasındaki taş döşemenin yakınında ikiye çatallanan bir ağaç var, çatalın biri neredeyse yere paralel. Hemen yanında ise isimsiz bir mezar. Ne zaman oraya kadar gelsem, o taşlı zemine ayaklarım değse, sanki oradan hiç ayrılmayan şu lanet karga ürkütücü sesiyle bağırmaya başlıyor, işte o zaman o isimsiz mezarı görüyorum sanki onun içine çekilecekmişim gibi bir korku kaplıyor içimi, büyük şeyler olacak diyorum, buradan kurtulamayacağım. Gerisin geri kaçmaya başlıyorum. Lanet Branston Köprüsü, sapasağlam yerinde yine.
CEMAL SÜREYA'YA AİT OLMAYAN ŞİİRLER
VE SÖZLER ŞUNLARDIR:
1- “Kırmızı bir atkı al sade, yalnızlığını saklar.
Edip Cansever okuma bu kış ruhunu sakatlar.” (Şairi: Sinan Yeniceli)
2- Öyle bir sihirbazdın ki beni bile kaybettin..
3- Öperek uyandırdım bu sabah ayrılığı.
Fırından yeni çıkan bekleyişler satın aldım.
Kırmızı mavi ekoseli
Sapasağlam başlıyorum
"Hastaya ameliyatın kanlı detaylarından bahsedecek olsak ,hiç kimse ameliyat olmaya yanaşmazdı!"
Sayfa 56 - Altın kitaplar
Sapasağlam başlıyorum
Kitaba göre, zihin ya da düşünce dediğimiz şey sadece beynin bir faaliyetinden ibaretti..
Sayfa 42 - Altın kitaplar
Sapasağlam başlıyorum
Bazen omuzlarınızdaki yükün ağırlığı elle dokunabileceginiz kadar görünür oluyordu..
Sayfa 81 - Altın kitaplar
Sapasağlam başlıyorum
" Kitaplar artık en yakın sırdaşlarım, dünyaya yepyeni pencereler açan yüksek çözünürlüklü merceklerimdi. "
Sayfa 40Kitabı okudu
Sapasağlam başlıyorum
RAB'bin eli üzerimdeydi ve RAB ruhuyla beni dışarı çıkardı ve kemiklerle dolu bir vadinin ortasına koydu.
Beni onların arasında her yöne dolaştırdı. Vadinin her
Yanında etrafa yayılmış tamemen kurumuş pek çok kemik vardı
Ve RAB bana ,"ey ,insanoğlu ,"dedi, "Bu kemikler dirilebilir mi ..
Sayfa 33 - Altın kitaplar
