Ivan Turgenyev'in en önemli eseri kabul edilen Babalar ve Oğullar ben ve benim gibi klasik okumayı pek de iştah açıcı bulmayan okurlar için doğru bir tercih sayılmaz açıkçası. Kitap sarsıntı içindeki Çarlık Rusya ve yeni yeni filizlenen Bolşevik devrimi beşiğinde geçiyor. Geleneklerine bağlı babalar ile yenilikçi oğullar ekseninde anlatılan klasik bir kuşak çatışması. Çarlık Rusya'ya hakim olan aristokrasi, köylü ile kentli arasındaki kültürel farklılıklar çok iyi resmedilmiş buna diyecek yok tabii. Bence kitabın alegorik bir yanı da var. Kurallara ve geçmişine sıkı sıkıya bağlı olan babalar Çarlık Rusya'yı temsil ederken, tamamen aklı ve bilimi kendine ilke edinen, nihilist yaklaşımıyla karşımıza çıkan oğullar da Bolşevik Rusya'yı temsil ediyor.
Ana karakterimiz Bazarov'a gelirsek, beni fazlasıyla rahatsız eden bir tip oldu kendisi. Ben Bazarov'a malesef nesnel yaklaşamiyorum. Turgenyev'in onu çok önemsemesinin aksine ben hiç sevemedim. Vurdumduymazlığı, çoğu zaman saygısızlık sınırlarını zorlayan tavırları ve tabi ki yeryüzündeki hiçbir şeyi önemsememesi bende antipatik bir durum ortaya çıkardı. Özellikle anne ve babasına olan tavrının karşısında şöyle iki tokat çakıp " kendine gel artık" demenin imkanı olsaydı çok rahatlayacaktım Tabi işin bu kısmında analık içgüdülerimin beni ele geçirdiğini söyleyebilirim.
Sonuç olarak, çok severek okumasam da bu onun bir klasik olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Ben Can Yayınları baskısı okudum ve çevirisini pek beğenmedim. Belki başka bir yayınevi ile tekrar denenebilir. Ama bu Bazarov hakkında fikirlerimi değiştirmeyecek.
Sevgiler .