Kabul edelim; sefalet içinde,yorucu ve kısa yaşamlarımız var.
Doğuyoruz, bize nefes alıp vermemize yetecek kadar yemek veriliyor ve hayatta kalabilenler de gücünün son zerresine kadar çalıştırılıyor.
Emekleme çağımdan beri, sadece zeki ve başarılı olduğum sürece sevgi - ya da"sevgi" diye adlandırılan bir şeyi göreceğimi öğretmişlerdi bana, ama hiç kimse, sevmeyi nasıl başaracağımı öğretmemişti.
Bir balona şekil veren hava gibi, benim de hayatıma şekil verecek bir şeye gereksinimim var. Şu anda bunun ne olabileceğini bile bilmiyorum, belki ancak sevgi diye tanımlanacak bir şey.