"Bazen kaybolmuş gibi hissediyorum kendimi," dedi çocuk.
"Ben de," dedi köstebek, "ama biz seni seviyoruz, sevgi insana yuvasını buldurur."
"Bence herkes yuvasına dönmeye çalışıyor, o kadar," dedi köstebek.
Dâva nefsi atmak değil, nefsi adam etmektir.
Abdulkadir Geylani bir gün nefsinin ağzından köpek şeklinde çıktığını görür. Nefs yürür, orada duran yemeğe doğru gider. O zaman Abdulkadir Geylanî şöyle der: "Nihayet ağzımdan çıktın; bir daha seni içime almayacağım." Bu sırada bir hitap duyulur: "Nefsini içine al, biz seni onunla seviyoruz!" Dâva nefsi atmak değil, nefsi adam etmektir.
Sayfa 89Kitabı okuyor
Biz seni işte böyle seviyoruz Leyla
Ümmetinin Fatımaları olarak bizler
Seni çok seviyoruz, Efendim!
Ehli beytini çok seviyoruz.
Ehlinden en çok sevdiğin
"Benden bir parçadır" dediğin
Hz.Fatıma Zehrayı çok seviyoruz
Sen dünyamızdan gizliysen, gözümüze görünmüyorsan,etrafımızda gördüğümüz güzellerin, güzel eserlerin yaratıcısı olduğun için sana karşı duyduğumuz hayranlık duygusunu kimin yüzünden hissediyoruz?. Görmediğimiz halde neden seni seviyoruz?. Ey yok gibi görünen aziz varlık! Biz. birer gölge varlığız, biz yokuz; var olan, eserleri ile kendini hissettiren ebedi ve sonsuz varlık sensin!.
Sayfa 20 - Sure yayınlarıKitabı okuyor
Katya,
-Aşk geçti Mitya, diye devam etti, ama geçmişimiz benim için acı duymadan hatırlanmayacak kadar değerli. Bunu asla unutma. Olabilecek şeyi şimdi, sadece bir an için, gerçekmiş gibi kabul edelim.
Dudaklarında acı bir gülümseme, gözlerinde sevinç ışıkları vardı.
-Artık sen de, ben de başkasını seviyoruz, ama gene de sen beni, ben de seni sonsuzluğa kadar seveceğiz, bunu biliyor muydun? Ömrünün sonuna kadar sev beni, duydun mu?
Sesinde âdeta tehdit titremeleri vardı.
Mitya, her kelimede soluk alarak,
-Seveceğim, dedi, ve... biliyor musun Katya, ben seni, beş gün önce, o akşam da seviyordum... Yere düştüğün... seni dışarı çıkardıkları zaman... Ömrümün sonuna kadar! Evet, hep böyle olacak...
Böylece birbirlerine anlamsız, delice, belki de aslında ger çek olmayan şeyleri tekrarlıyor, o anda söylediklerinin her kelimesine inanıyorlardı.
Sayfa 1012 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
“Fakat ne yazık ki, insan hayatında trajedi daha çok albayım. İnsan, çarkları tersine çeviremiyor. Ah, ne olurdu bazı sözleri hiç söylememiş olsaydım! Seni, bütün kötülüklerinle birlikte seviyoruz, diyorlar ya, ondan istemiyorum işte. Sevseler de neden hiç unutamıyorlar? Genel af ne zaman çıkacak albayım? Hani bütün sonuçlarıyla suçları affeder ya, ne zaman kavuşacağız ona?” Gözlerini kapadı: “Genel affı görür gibi oluyorum albayım.” Gülümsedi: “Delileri de affederler mi acaba?”
Yazarları en çok ölüyken seviyoruz. İnsanları en çok ölüyken seviyoruz. Ölüyken saygı duyabiliyoruz gerçekliklerine. İnsanların ölmesiyle yaşanan içsel bir değişim varsa bu, hasedin varlığının kanıtı. Bütün hasetler kucak hasedi, bunda şüphe yok.
Sayfa 159 - Okuyan Us, 1. Baskı, 2024Kitabı okudu
“Bazen kaybolmuş gibi hissediyorum kendimi, dedi çocuk.”
“Ben de.” dedi köstebek. “Ama biz seni seviyoruz, sevgi insana yuvasını buldurur.”
Mundi KitapKitabı okudu
‘Bazen kaybolmuş gibi hissediyorum kendimi dedi çocuk.
Ben de dedi. köstebek ama biz seni seviyoruz..
Sevgi insana yuvasını buldurur.