Ayşe Dursun
@sesiz_okur
Helal dairesi geniştir keyfe kafidir.Harama girmeye hiç lüzum yoktur.
Bediüzzaman Said NURSİ
SUBÜ
Sakarya
1999
7 okur puanı
Aralık 2021 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
“Bütün üzüntülerimiz, hayal kırıklıklarımız, kızgınlıklarımız, karşımıza çıkan olayların anlaşılmadık, beklenmedik taraflarınadır. -Her şeye hazır bulunan ve kimden ne gelebileceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür?”
660 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
✒️"Ve kitabın sonu şöyle bitiyordu;
O ilk gördüğü, tanıdığı, sevdiği insan değildi artık! Seven yanılmış, sevilen yabancılaşmıştı."
Ayşe Dursun tekrar paylaştı.
"Ah nelere tahammül ettim, bilmezsiniz. Şimdi hiçbir şey umurumda değil."
Sayfa 111Kitabı okudu
Okumaktan başka yapılacak işim, gidecek tek yerim yoktu, çünkü çevremde saygıya layık, beni kendine çekebilecek bir meşguliyet bulamıyordum.
Sayfa 51Kitabı okudu
Geçmişin sadece hatırlamaktan zevk aldığınız kadarını düşünün.
Sayfa 373Kitabı okudu
"Onunla mutlu olabileceğine inanıyordu, artık bir araya gelmeleri imkansız göründüğü hâlde."
Sayfa 314Kitabı okudu
Gerçekten sevdiğim pek az insan var; hele saygı duyduğum daha az insan var. Dünyayı tanıdıkça hoşnutsuzluğum daha da artıyor; her geçen gün insan karakterinin tutarsızlığına ve akıllı, duygulu görünenlere bile güvenilmeyeceğine olan inancım güçleniyor.
Sayfa 141Kitabı okudu
Kur’an Hz.Peygamber’in kalbine indi. Bu sebeple “Kur’an müminin de kalbine inmeli.” Çünkü Kur’an Allah’ın ihya eden nefesidir; âb-ı hayattır, bengi suyudur. İnsana can verir, ruh verir, aşk verir, saadet-i dareyn verir.
“ Kur’an’ın bir eli insanın aklında ise bir eli insanın kalbindedir. Bir eli insanın mazisinde ise bir eli insanın istikbalindedir. Bir eli insanın anında, bir eli insanın dünyasında, bir eli insanın ahiretinde, bir eli onun maddesinde, öteki eli ise manasındadır. “
Demek insan, bu dünyaya yalnız güzel yaşamak için ve rahatla ve safa ile ömür geçirmek için gelmemiştir. Belki azîm bir sermaye elinde bulunan insan, burada ticaret ile ebedî daimî bir hayatın saadetine çalışmak için gelmiştir. Onun eline verilen sermaye de ömürdür. Eğer hastalık olmazsa sıhhat ve âfiyet gaflet verir, dünyayı hoş gösterir, âhireti unutturur. Kabri ve ölümü hatırına getirmek istemiyor, sermaye-i ömrünü bâd-i heva boş yere sarf ettiriyor. Hastalık ise birden gözünü açtırır. Vücuduna ve cesedine der ki: “Lâyemut değilsin, başıboş değilsin, bir vazifen var. Gururu bırak, seni yaratanı düşün, kabre gideceğini bil, öyle hazırlan.”
