Ben yine öykülerle geldim. Hacimli kitaplar okurken araya rahatlamak için öykü sıkıştırmak çok hoşuma gidiyor. Rahatlamak dedim ama, yok öyle huzur veren öyküler yok, hayat gibi; hep bi rahatsızlık, hesaplaşma, geçmişte kalma, hatalar, hassasiyetler, sevgisizlikler...
Özellikle bu konuların bilinçakışı ya da iç monolog ile aktarıldığı öyküler beni her zaman daha çok etkiler. Şeytan Düğünü de bu tarzda yazılmış on öykü içeriyor. Hepsini çok sevdim; fakat Ritim, Sesler, Kifoz, Üç Kulhuvallah Bir Elham öykülerini ayrı bir yere koydum.
Bir ilk kitap olarak bence başarılı, kahramanların ruh hallerini yansıtma biçimi oldukça gerçekçiydi. Öyküler severler bir bakarlar mı acaba? Nazlı hanım umarım üretmeye devam eder, biz de keyifle takip ederiz.
..
