Pastoral Senfoni kısa bir roman. Eser, ana karakterlerimizden olan rahibin günlüklerinden oluşmaktadır. Protestan bir papaz ölüm döşeğinde yaşlı bir kadının yanına çağırılır ve o sırada vefat eden yaşlı kadının kör bir genç kız olan yeğenini görür. Bir vicdan muhasebesi yapar ve Gertrude adındaki genç kızı ailesine, evine alır. Gertrude'un o yaşına kadarki bakıcılığını dilsiz bir kadın yapmıştır. Bu sebeple de genç kız hem görmüyor hem de konuşamıyor/konuşmuyordur. Papaz'ın karısı kızı evde istememiş fakat o da durumu kabullenmek zorunda kalmış ve Gertrude ailede yaşamaya başlamıştır. Papaz, kızın üstüne kendi çocuklarından daha fazla düşmektedir. Bu durum karısını son derece rahatsız etmektedir. Papazın ilgisi ve sevgisi kızı iyileştirir. Dünyanın renklerini sesler aracılığıyla yani Beethoven'ın Pastoral Senfonisi aracılığıyla aktarmaya çalışır. Papazın oğlu Gertrude'a aşık olmuştur. Babasının ilgisi ise çok farklı yöne kaymaya başlamıştır. Olaylar ise buradan sonra şekillenmeye başlamaktadır.
Yazarın hayatını incelediğimizde Protestan ve Katolik olarak iki ayrı sınıfı tanıyarak büyümüştür. Yazar da bu eserinde Protestanlık ve Katolikliği papaz ve papazın oğlu aracılığıyla tartışmıştır. Seçtiği karakterlere kendi çevresinden kişilikler yüklemiştir. Hem günlük türünde yazılıp hem de yazarın kendinden çok şey kattığı eser bende çok farklı ve gerçekçi hisler uyandırdı. Günahın sevabın birbirine karıştığı, görmenin değil körlüğün anlam kazandığı bir romandı Pastoral Senfoni.