4 Ekim Dünya Hayvanları Koruma Günü
Sokak hayvanlarına, başta belediyeler olmak üzere herkesin sahip çıkması gerekir. Ne yazık ki birçok yerde içler acısı can dostlarımızın halleri. Onların da bizler kadar yaşam hakları var oysa hayatta, fakat o kadar çok zalim insanoğlu var ki yaşamımızda insan demeye el vermiyor yüreğim yaptıkları vicdansızlıklar karşısında. Bir canı beslemek ya
Can Yücel
Hiç, bir insanı unutmak,
bir insandan vazgeçmek,
bir insanı hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda
kaldın mı hiç?
Hani ölmüş gibi,
hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi,
her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip
ama aslında hiç gelemeyeceğini de bilmen gibi.
Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek,
ama ölmüş gibi
15. Hikaye Tamamlama etkinliği ilk kısım (Bölüm 1-3)
#29166379 iletisinde yazılan hikayenin ilk kısmıdır. Bu kısmı 
Semih Doğan , 
Hatice ve 
NigRa yazmıştır.
1.
Dünya yılı ile 2051 yılıydı. Tarihte bu yıl, NASA'nın, Satürn üzerinde ilkel yaşam formlarına rastladığı ilk yıl olarak altın harflerle
Ağıt
Gerçek aşk, hiçbir şey yapmamaktır. Bir şeyler yapmak kolay; aramak, ağlamak, yalvarmak, kızmak, yalan söylemek dünyayı yerinden oynatmak.. Zor olan,bunların hepsini yapmaya gücün yetecekken hiçbir şey yapmamaktır. Beklemektir zor olan, herhangi bir beklentiye sığınıp yaslanmadan beklemek. Hiçbir şey ummadan, hiçbir şeyi değiştirmeye kalkmadan,
Kadınım ama önce insanım..
Üniversite bitmiş, sıra iş hayatına atılmaya gelmişti. Çeşitli yerlere yaptığım iş başvurularından biri kabul edilmiş, işe alınmıştım. İki haftada işi kavradıktan sonra, kendimi şanslı adletmeye başlamıştım. Ta ki patronun yemeğe çıkalım mı dediği ana kadar her şey yolunda gidiyordu. O saatten sonra orada çalışamayacağımı fark edip işi bırakmak
İçinden su akan beldeleri daha bir sıcak ve sevimli buluyorum Dağlım. Bazen bu dere, çay ve ırmakların kenarındaki banklarda saatlerce oturuyorum. Otelde yer ayırtmama rağmen ulu bir caminin gölgesinde, derenin şırıltısını dinlerken… Uyuyup kaldığım zamanlar da oluyor. Hatırlıyorsun değil mi, geceden şehrine inmiş, seni beklemeye başlamış ve şöyle yazmıştım: “Tek kişilik bir hücreyi paylaştık: kalbimize yakındık, ölüme daha yakın! Diz dize, el ele oturur ve masal derdik.” Devamını getirememiş de uykuya yenilirken şunları yazmıştım: “Uyanık kalan, uyuyanın üzerini örter.” Aylar sonra, sen bu satırların devamını yazmış, şöyle demiştin: ”Üzerini örtmesem de uyandırsam seni, bir de kar bastırsa aniden, vursak kalbimizi tenha caddelere, sırrını ifşa eden geceye karşı sussak, yaslansak birbirimize, ağlasak.”