Seven çok, ama sevmeyi bilen az. Hele bu devirde sevgi enflasyonu yaşıyoruz. Sevginin her yerde adı var ama kendi yok.
Her şeyin ilmi vardır, sevmenin de. Sevmeyi tamamlayan şey sevmeyi bilmektir. Sevgi ilminin de ilk maddesi, sevgimizden bencilliği çıkarmak olmalı. Sevdiğimizi kendi canımız istediği gibi değil, sevdiğimizin hoşuna gittiği gibi sevmek. Onu hoşuna gideceği şekilde sevmek için de tanımak gerekir. Nelerden hoşlanıp nelerden hoşlanmadığını bilmek gerekir. Sevdiğini önemsemek gerekir.
Eşimizi seviyorsak fakat onu düşünerek hareket etmiyorsak bu sevginin ne kadar anlamı olabilir? Sevgi sevinç vermeli.
Sevdiğimizin mutluluğu, sevinci bizim için önemli değilse sevgiden söz edebilir miyiz? Ben onu çok seviyorum, o ister mutlu olsun ister olmasın, önemli olan benim mutluluğum, diyen birinin sevgisine kim inanır! Çocuğumuzu çok seviyoruz deyip onunla ilgilenmiyorsak, birlikte zaman geçirmiyorsak sevgimize onu inandırabilir miyiz?