Ji dostê re çi rêkim, ez diyarî ?
Diyare yar dixwazî min bi yarî
Dixwazim can û dil jêre bişênim
Tenê şerme,hemî derd û hejarî
Dixwazim herdû çavan jêre rêkim
Bikêr nayên,ji wan her xwîn dibarî
Seyda Cigerxwin’ le benim bir çok anım var. Belki bir gün bu anıları yazarım. Daha önce de belirttim, onun sohbetini çok severdim. Çok şakacı bir insandı, her sözünde bir espri, bir şaka vardı. Yaşadığı, gördüğü şeyleri, yani deneyimlerini gündelik konuşmalarına dahi yansıtırdı, hem ders verir, hem de ince espriler yapardı. Kürt tarihi üzerine, Kürt toplumu üzerine, Kürt dili üzerine derin bir birikime sahipti, deneyimli ve espritüeldi.Öyle bir kişiliğe sahipti ki; gençlerle genç, yaşlılarla yaşlı, kadınlarla kadın, çoçuklarla çocuktu, hayatı seviyordu.
Go Cegerxwîn hat Serxetê, li mala melayekî bû mêvan. Evana diaxivin, zimanê wan ji hev da ketîye, peyvek bi Kurdî be didu bi Tirkî ne. Cegerxwîn aciz dibe. Dibe şev, gedê mêrik tê hundir, Seyda mêze dike, potîkek bi guhê lêwik va ye, dibê, "Xêr e?" Mêrik dibê, "Qulaxê wî îltîhap qapmîş kiriye." Seyda bêhna wî teng dibe lê nade der. Dibe sibeh, Cigerxwîn dê bi rê bikeve, ê de melayê me nav û dengê wî û helbestvanîya wî bihîstîye. Mela dibê, "Seyda, Kurdîya me çawa ye, ket serê te?" Cegerxwîn dibêje, "Welleh Tirkîya we baş e lê çend peyvên Kurdî tê da mane."
Yoksul bir aileden gelen, dini medreselerde okuyan ve Seyda (hoca) olan Cigerxwîn (1900-1984), ilk kez sınıfsal temaları da şiirlerinde işleyen şairdir.
Ez xumxuma ava çeman,
Ez çerx û govend û sema,
Tîn im di nêv kat û lema,
Jîn im, hebûn im, tevger im.Bayê siba tê xweş ez im,
Berfa sibatê xweş ez im,
Xurtî di latê xweş ez im,
Hişk û ziwa bin, ez ter imGiranbiha me, zêr û dur
Ez tim hebûn im, xurt û gur,
Yaqût û lal û gewher im.Pêşve diçim kar û xebat,
Di nav çiyan de hîm û lat,
Pêlan didim Zab û
Biz Kürtlerin üç özelliği vardır Seyda Cîgerxwîn şöyle söyler;
Karê me Kurda ew e
Xebat u keyf u şer e
.
.
.
Biz Kürtlerin işi budur
Çalışmak, keyif almak ve savaşmak.