Şəhla
@shaxxlam
•Solanthophile♡
•"But the sunflower is mine in a way.."
Vincent Van Gogh
•#238553616
15 Nisan
63 okur puanı
Ocak 2024 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"Dünyanın ən gözəl eşq hekayəsi"
Bəzən, çoxluq tərəfindən bəyənilən, sevilən kitabları oxuduqdan sonra görürsən ki, heç də böyüdüldüyü kimi deyil. Belə hallarla qarşılaşanda elə düşünürəm ki, problem məndədir:)
Louis Aragon -a görə "Dünyanın ən gözəl eşq hekayəsi" olan 
Cəmilə kitabında eşqə dair heç nə görə bilmədim. Kitabda eşq adlandırdıqları duyğu nədir onu da anlamadım. Eşq hər halda həyat yoldaşı cəbhədə olan Cəmilənin ona xəyanət etməsi ya da evli olduğunu bilə-bilə Daniyarın evli bir qadına yanaşması deyil. Hələ 15 yaşında olan Seyitin qardaşının yoldaşına duyğusal hisslər bəsləməsi heç deyil. Kitabda bir-birinə uymayan, təzadlı fikirlər varıydı. Başlarda köhnə adət-ənənələrinə sadiq, kənddə yaşayan camaatın, kitabın ortalarında Cəmilənin kəndin ortasında, gənc oğlanlarla öpüşüb, çayda oynamasını gülərək izləmələri məni təəccübləndirdi, nə yalan deyim. Bir an düşündüm ki, bu hansı dövrdə və harada qəbul edilən bir şeydi? Axı başlarda, böyüklərinə hörmət əlaməti olaraq, həyat yoldaşına məktubun sonunda sadəcə "Salam" yazan adamdan bu yerə hansı ara keçdik? Ümumilikdə, Cəmilə obrazını heeeç sevmədimm:|
Mövzu olaraq hər kəsə xitab etməsə də, kitabın dili, təsvirləri onu oxunaqlı edirdi. Düşünürəm ki, kitabın davamı olsaydı, Cəmilə bu dəfə də, səsi daha yaxşı olan bir adamla Daniyara xəyanət edərdi:))
Murad, sən qanadsız mələksən♡
"Sehirbaz Raçinski"
"Həyatdakı ən böyük şanslardan biri uşaq yaşlardan yaxşı bir müəllimlə tanış olmaqdır" ifadəsi məni hər zaman yaxşı müəllim axtarışında olmağa sövq edib. Bir dəfə müəllimlik ixtisasından imtina etdiyim üçün, "Yaxşı müəllim necə olmalıdır?", "Yaxşı müəllimlər nə edir ki, yaxşı müəllim olur?" və.s bunlarla bağlı heç bir fikrim yoxdur, ancaq kənd məktəbində təhsil almış biri olaraq harda görsəm anlayaram ki, yaxşı müəllim kimdir:), (bu mövzuda çoox həssasam)
İdeal Öğretmen -in hər cümləsi o qədər dəyərli, mənalıydı ki, hər bir cümləni bir kitab kimi mənimsəməyə çalışırdım. Kənd məktəblərinin halına bələd olduğum üçün, o hissləri dərindən hiss edərək oxudum. Professor Raçinskinin, kənd uşaqları haqqında dediyi sözləri oxuduqca, öz məktəb dövrüm yadıma düşdü və qəlbim sızladı. Hadisələr 20-ci əsrdə, Rusiyanın Tatevo kəndində baş versə də, mənə yad gəlmədiyinə necə üzüldüyümü ifadə edə bilmərəm. Kitab bitdikdən sonra, məktəb illərimizin müəyyən dövründə bizim də yollarımız ideal müəllimlərlə kəsişsəydi, həyatımız necə olardı, dəyişərdi ya fərq olmazdımı deyə düşündüm. Görəsən, Raçinski kimi, neçə müəllim öz komfort zonasından çıxaraq, bizləri- kənd uşaqlarını düşünüb onları maarifləndirməyə üz tutub, ya heç düşünübmü ki, onlara nə qədər ehtiyacımız var, bunlar haqqında ən kiçik bir fikrim belə yoxdu amma gələcək nəsilləri istədiyimiz kimi, əxlaqlı və təhsilli görmək istəyiriksə, günümüzdəki müəllimlərin, Professor Raçinsikdən örnək alması lazımdı, deyə düşünürəm..
Okur Takip Önerileri
Olay: İnsanlığın sahilə vurduğu an
Həcmi kiçik olsa da, acısı böyük idi..
Kitabı oxumağa başlamağımla bitirməyim bir oldu. Başlarda rəngli rəsmlərinə görə kitabın uşaqlar üçün nəzərdə tutulduğunu düşünsəm də, sonlara doğru rəsmlərin rənglərinin solması ilə, yanıldığımı anladım:(
Suriyalı atanın qeyri-müəyyən bir səyahətə çıxmazdan əvvəl oğluna yazdığı məktub şəklində hazırlanan mətn müharibədən və zülmdən qaçarkən dənizdə itkin düşən minlərlə qaçqına həsr olunub.
Khaled Hosseini bu kitabı gərçək hadisələr əsasında yazıb. 2015-ci il sentyabr ayında Avropada təhlükəsiz bir yerə çatmağa çalışarkən Aralıq dənizində boğulan və cansız bədəni sahilə çıxan üç yaşlı suriyalı qaçqın Aylan Kurdinin hekayəsindən ilham alaraq yazdığı 
Deniz Duası qaçqın probleminə son dərəcə heyrətamiz və yeni baxış qazandırdı.
Nar çiçəyi..
● 
Salam Qadirzade qələmindən oxuduğum ilk kitab deyildi, yazıçı mənə doğma olduğundan bu kitabı da sevdim. Kitabda səmimi kənd həyatı, kəndin sakinləri, iş həyatı, obrazların surəti o qədər yaxşı təsvir olunmuşdu ki, sanki hər şeyi canlı görürdüm. Hətta bəzi bölgələrin ləhçəsində istifadə olunan sözlərin olması çooox xoşuma gəldi, əsərə təbiilik qazandırmışdı :D
● Hər şey, jurnalistika fakültəsini yeni bitirən Ərdostun "azı bir illik" rayon qəzetinə işləməyə gəlməsiylə başlayır. Sərinbulağı, alma bağlarını gəzərkən Ərdost ilk qəhramanı Zaman Qocayla tanış olur və onun haqqında qəzetə yazmağı qərara alır. Bunu müsbət qarşılayan Zaman Qoca onu evə dəvət etməsiylə, bir anlıq "reinkarnasiya" baş verdiyini düşünürük...
●Axx, Ərdost, axx. Başlarda sevdiyim, hörmət etdiyim bu gəncə sonlara yaxın nifrət qarışıq əsəb oldum. Bəlkə də küsdüm bilmirəm:/ Nə gözləyirdim ki, Ərdostun ölmüş nişanlısı Səfurəyə sonacan sadiq qalmasınımı? Açığı, Qönçələrə üzüldüm, Ərdost onu Səfurəyə bənzədiyi üçün sevmişdi, özünə görə yox..
Vəəə "Nar çiçəyi" Səfurəydi, Qönçələr YOXX. Ərdostun bəzən Qönçələrə "Nar çiçəyi" deyə xitab etməsi məni çoox qıcıqlandırdı. Hələ deyirdi ki, bunu deyəndə Səfurəni də xatırlayacaq. Heç utanmadınmı, Ərdost?-_-
Kitabın sonlarında Ərdostun həyatında bu qədər xoşbəxt olmadığı, xəyalındakı qızla evləndiyi deyilirdi. Çooox ayıb olsun, Ərdost!
