Ebû Hayyân (Rahimehullâh)in beyanı vechile; bu âyet-i celîlede Hristiyanların, Müslümanlara dost olduğu açıklanmamış, ancak onların Yahudilerden ve müşriklerden daha yakın olduğu bildirilmiştir. Yahudilerin düşmanlıklarının şiddeti izaha muhtaç değildir, zira onların inançlarına göre; din bakımından kendilerinden olmayan kimselere hangi yol ve şartla olursa olsun kötülük
yapmak farzdır. Böylece öldürebildiklerini öldürürler, değilse malları gasp etmek, hırsızlık yapmak veyahut çeşitli hile, tuzak
ve desîseler kurmak suretiyle insanlara ellerinden gelen zararı yapmaya çalışırlar.
Hristiyanların inancı ise böyle değildir; aksine onların dinine göre, başkalarına eziyet yapmak haramdır. Ama şu bilinmelidir ki; Hristiyanlar inanç konusunda Yahudilerden daha kötü durumdadırlar, zira Yahudilerin inancının bozukluğu peygamberlik konusunda, Hristiyanlarınki ise ilâhlık mevzuundadır. Cessâs ve Beğavî gibi âlimler, âyet-i kerîmenin bütün Hristiyanları kastetmediğini bilakis Necâşî ve arkadaşları gibi İslâm'ı seçen bir tâife hakkında indiğini açıkladıktan sonra: "Müslümanları öldürmek,
esir etmek, şehirlerini harap etmek, mescitlerini yıkmak ve mushaflarını yakmak gibi zulümler hususunda Hristiyanlar da Yahudiler gibidir!" demişlerdir. Sebeb-i nüzulle ilgili rivayetler de bu görüşü doğrular niteliktedir, bakınız: Rühu'l-Furkan: 7/420-449
Mâide/82
Sayfa 120 - AhıskaKitabı okuyacak
Eğer ileri toplumlarda şiddet azaldıysa bunun bir nedeni şiddeti ihraç etmeleri olabilir.
Sayfa 67Kitabı okudu
Yaradılış gereği insan ruhu Hristiyandır.
Sayfa 86 - Dedalus Kitap
Olağanüstü güçlere sahip sıradan insan, insanlık için esas tehlikelidir; canavar ruhlu ya da sadist olmasi gerekmez. Kişi savasmak icin nasil silaha ihtiyaç duyuyorsa, milyonlarca insanı tehlikeye atmak ve onlari katile dönüştürmek icin de nefret ve öfkeye, yıkıcı tutkulara ihtiyaç duyar.
Bunlar savaşmanın nedenleri değildir; silahlar ve bombalar da kendi başına savaşlara neden olmaz...
Tanrı, birbirlerini sevenlerin mutluluğuna, onlara sonsuz bir süre bahşetmekten başka bir şey ekleyemez. Bir aşk hayatından sonra, bir aşk ebediliği, bir artıştır gerçi; ama aşkın ruha verdiği tarife sığmaz bahtiyarlığın şiddetini daha bu dünyada arttırmak imkânsızdır, Tanrı için bile. Tanrı, gökyüzünün bütünlüğü; aşk, insanın bütünlüğüdür.
