Huzur’u ikinci kez okuyorum. Bu kez Tanpınar hakkında biraz araştırma yaptıktan sonra okudum kitabı. Savaş başlamadan önce ki son bir günü kapsıyor aslında fakat karakterlerin hikayeleriyle kitap bambaşka bir hal alıyor. Her şeyden önce beni en çok etkileyen şey, kitabın derin bir felsefesinin olması. Bir düşünce kitabı Huzur… Sadece aşk üzerine değil, Doğu-Batı, İstanbul, devletler, insanlar, savaşlar, ilişkiler ve daha birçok şey üzerine düşünceler bunlar. Elbette bu düşünceler kitabın derinliğini, yoğunluğunu arttırıyor. Ayrıca Tanpınar’ın şair yönü romanına da yansımış. Şiir okuyormuş gibi hissettiğim zamanlar oldu. Kitabı okumak zor gibi görünse de okudukça bitmesini istemeyecek kadar etkisinde kalacaksınız kitabın.
Ahmet Hamdi’nin hayatından izler de var kitapta. Yaşadığı şehirlerden, etkilendiği yazar ve şairlerden de sık sık bahsetmiş. Karakterler de hassasiyetle seçilmiş. Mümtaz, Suat, Nuran, İhsan her biri bir düşüncenin simgesi. Ne kadar etkili ve canlı karakterler olduklarını okuyunca daha iyi anlayacaksınız. Defalarca okusam bile doyamayacağım bir kitap. Ve üzerine bir şeyler yazmanın ne kadar zor olduğunu da söylemek istiyorum. Türk Edebiyatının en değerli eserlerinden biri olduğunu düşündüğüm Huzur’u kesinlikle okumak ve okutmak gerektiğine inanıyorum. Keyifli okumalar.
