Unutarak, bu unutuşta bizden silinen kişi aynı zamanda bizdeki kişisel hatırlama gücünü de siliyor; o zaman kişisel olmayan hatıra, bizim için unutuşun yerini tutan kişisiz hatıra uyanıyor
Sayfa 59Kitabı okudu
«Sonra birden o hatıra, Denise'in çağırmadığı o hatıra gözünden yaş getirecek denli net ve canlı bir şekilde çıkageldi. Yves'in gülümsemesi, o beklenmedik tatlı gülümsemesi, bir çocuğunki gibi masum ve ciddi, bütün yüzünü bir anda aydınlatan ve dudaklarının köşesinde âdeta ışıklı bir titreşim bırakarak yavaş yavaş silinen gülümsemesi. Denise bunu o denli yakınında hissetti ki, sanki ona dokunabilirmiş gibi içgüdüsel olarak kollarını uzattı.
- İyi ama bu mutluluktu!»
Sayfa 133
Unutarak, bu unutuşta bizden silinen kişi aynı zamanda bizdeki kişisel hatırlama gücünü de siliyor; o zaman kişisel olmayan hatıra, bizim için unutuşun yerini tutan kişisiz hatıra uyanıyor.
Sayfa 59Kitabı okudu
Silinen bir hatıra ; asıl yük budur işte . Silindikçe ağırlaşır ve kişinin üzerine devasa bir hörgüç gibi oturup kalır . O zaman insan eski günlerini durup neden düşünsün ?
Unutarak, bu unutuşta bizden silinen kişi aynı zamanda bizdeki kişisel hatırlama gücünü de siliyor o zaman kişisel olmayan hatıra, bizim için unutuşun yerini tutan kişisiz hatıra uyanıyor.