Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Çürümeyi okumaya karar verdiyseniz ve kitabı elinize aldıysanız sizi kimsecikler bundan alıkoyamaz, tavsiyeye de gerek duymazsınız. Çünkü kitabın kapağını açar açmaz sizi içine çeken çekene; çürümeler, kokuşmalar, bunalımlar, haykırışlar; düşünceler, tespitler, eleştiriler...
Kitaptan alıntılarla somutlaştırayım, daha iyi anlaşılır: “Nerede
Şimdiden bir hatırasın
Bulutsa, tozsa, uçarsa
Bütün (aşklar) paranteze alınsın
Rüzgar çanısın, rüzgarın diline dolanırsın
Ne bir şarkısın,
ne de dillerde nağme adın
Artık bazı şarkılar kadar yaralısın
İstanbul'a vurulan "Kör Kazma"
İstanbul, tarih boyunca bünyesinde barındırmış olduğu medeniyetler sayesinde aslında bir “açık hava müzesi”dir. Etrafınıza dikkatli bakan biriyseniz eğer, gittiğiniz her yerde mutlaka bir kalıntı görebilirsiniz. Bu eserler, doğal olarak, tarihi yarımada diye adlandırdığımız Suriçi’nde daha yoğundur. Fetih sonrası Fatih Sultan Mehmet, vakıflar
Jergović’in bence asıl takdire şayan özelliği ise, savaşı, savaş denilince akla ilk gelenlere bulaşmadan anlatabilmesi idi. Arabesk yaşamlar, drama soslu olaylar, büyük laflar eden karakterler, insanın içini acıtan savaş betimlemeleri, travma içinde çırpınışlar yoktu. Savaşı “satar” hâle getiren hiçbir edebiyat unsuruna yer vermemişti. Bu çok zor, hatta bir bakımdan riskli bir şeydi bence. Bosna savaşı söz konusu iken, anlattığı öykülerde katliamları, baskınları, tecavüzleri, işkenceleri değil; her şeye rağmen çiçek yetiştirmeye devam eden, bir hatıranın peşine düşen, bir hayalinden vazgeçmeyen insanları anlatmıştı, elbette savaşın sürdüğünü asla unutturmadan. “Dünya yanmış bana ne, ben edebiyatımı yaparım” değil, “Dünya yanıyorsa benim asıl şimdi yazmam gerekir” diyen birisi olduğunu düşündüm. Zaten gerek savaş döneminde şehirden ayrılmamasına, gerek savaş ertesinde verdiği röportajlarda söylediklerine bakılınca, yazarın bu tavrı benimsediğini anlayabilmek mümkün.
Cinayetle başlayan eser cinayetle biter.
Polisiye eserleri sevmediğimi fark ettim. Bir cinayetle başlayıp seri katil hikayesine dönen bu eser 560 sayfa 6-7 günü anlatıyor.. Tamam inanılmaz güzel bilgiler veriliyor. Ama nedense arka sokakları izliyormuşum hissine kapılıyordum. Ayrıca katilin veya katillerin hep beklenmedik insan çıkması için dolambaçlar yapılması yani ne bilim çok klişe. Şimdi diyeceksiniz ki o zaman eser nasıl zinde tutulsun valla öyle dümdüz nesir yazıp sonuna kadar okutan çok kitap var. O yüzden sevmiyorum diyorum sakız gibi çekip uzatmaları. Edebi bir katkısı da yok. Katillerin en yakın arkadaşları Yekta ve Demir çıkması, yani o neydi yahu? Hiç sevmedim. Kendime not. Bir daha Ahmet Ümit okumak yok. Nevzat komiser de en az Rıza baba karakteri gibi sıkıcı ve sevimsiz. Arka sokaklar başladığı zaman kanalı değiştirirdim. O kadar ki polisiyeye gicigim. Beğenmedim. Benim polisiye romanları kafamda bitirmem demek bir eser türünü katletmeme sebep oldu. Cinayetle sonlandı. Nokta.
Kitabın genel özellikleri ve içeriğinden önce mitolojik unsurların ben de neler hissettirip , beynimde ve içsel dünyamda neleri harekete geçirdiğini anlatmak isterim. Bunun diğer yorumlardan daha etkin olduğunu düşünüyorum zira.
Mitolojik ögelerin varlığından ve öneminden , insan yaşamı üzerindeki etkilerinden oldukça haberdar olmamıza rağmen bu
