II
Duran ben değilim ki ayakta
Gövdemden daha büyük ve akşama doğru
Görünmekte olan bir sıkıntı var
Dönüp arkama bakamam.
Su gürültüleri! Ey benim güneşimi ikiye bölen hızarlar!
Ben işte günün birinde belli olurum
İki olmam, bir olurum günün birinde
Hızarlar! bir olurum, tarih de düşerim
Cep defterime bir şeyler de yazarım
Bir gün bir akşama doğru bulunurum da
Bir kapıdan uzanmış binlerce boyun tarafından
Hızarlar! Neden olmasın, elbette sorulurum
Ey benim güneşimi ikiye bölen hızarlar!
Beş kuruşunu hesaplayan bir ihtiyaç sahibinin, cebinden kazara yere düşmüş beş lirasının bekçisiyim. Gecenin içindeyim, 'Evlerinin önü Mersin'.
Elinde çantası ile az gidilip uz gidilerek bir türlü bitmeyen yolların başında, her sabah bekleyen bir görmez\işitmezin değneğiyim. 'Olmasam da olur'um her sabah için; yalnızca o sabah için 'var olan'ım, yarım, işe yaramazım.
Gündüzün gürültüsüne endeksli çeyiz sandığında bir gül gibi solan sırım, giz(liy)im. Gizlenmeliyim.
Kollarımda tükenen anıların gibi, seninle birlikte ölen o şiirin hecesiyim.
Ben ölen dostumun yasıyım.
Toprağı gül kokanın göz yaşıyım, suyuyum...
Silen silsin giden gitsin kimseye eyvallahım yok yanlış yolda ordu ile yürüyeceğime doğru yolda tek yürümeyi tercih ederim.
Kudüs
Her düşen yaprak, bir hikayeyi anlatır sessizce,
Ve her kırık dal, geçmişin yorgunluğunu taşır.
Her solan çiçek bir hayali gömer toprağa
Ve düşen her çocuk bir umudu söndürür kudüste
Her direnen çocuk, bir kahramanı doğurur
Ve her atılan taş, bir zalimi korkutur.
Her gülmseyen yüz bir umudu yeşertir
Ve her bir dua zafere şahittir.
