Eserde olaylar ön plandadır. Betimlemeler yer verilmiş, ruhsal tasvirler arka plandadır. Dili sadedir. Yazar Kenan Bey’i kültürüne, milletine, vatanına ters bir yapıda olan bir karakter olarak tasvir etmiştir. Bu karakter üstünden kültüründen, milletinden, vatanından kopan insanları eleştirmiştir. Kenan Bey de Türklüğü ve Türk âdetlerini benimsemediğinden Avrupa’yı üstün görmesi normaldir. Türkleri sevmeyen bir kadınla da evlenmesi bunun sonucudur.
Bu durumda asıl öne çıkan durum ise Avrupa hayranı Türk bir baba ile İtalyan anneden olma çocuğun kendi kendine Türk kimliğini bulmasıdır. Primo’nun çocuk yaşta olmasına rağmen Selanik’in işgal edilmesine karşı olması milliyetçiliğini ortaya koymaktadır.
Trablusgarp’ın İtalyanlar tarafından işgal edilmesiyle Avrupa gözlüğünü çıkaran Kenan Bey, kendi benliğini kaybetmenin pişmanlığını yaşamaktadır. Sonrasında eşinin Türk düşmanlığını engelleyemeyeceğini anlar ve boşanır. Oğlu ile yaşamaya başlar. Oğlu Oğuz ismini alır. Bu sırada Kenan Bey tutuklanır. Daha sonrasında Primo’nun kahramanlıklarına yer verilir.
Yazar, vatan söz konusu olduğunda, her Türk’ün bir çocuktan daha cesur olması gerektiğini ve milli değerlerine sıkı sıkıya sarılarak milli kimliğini kaybetmemesi gerektiğini gösterir. Eser bittiğinde Orhan’ın ‘’Korkma, sen Türk’sün! Türkler hiçbir vakit hiçbir yerde hiçbir şeyden korkmazlar.’’ Sözü akıllarda kalmaktadır.
