Bazıları aşk mektuplarını, bazıları ölümü, bazıları ise her ikisini bekler.
İnsanları sevmek mutsuz olmanın ta kendisi, diyordu Bedaius, çünkü düş kırıklığına yol açıyordu.
Görünmez olmayı çok seviyordu. Tembel tembel yatmayı, kimseye görünmeden tuzlu rüzgârı duyumsamayı, soğukkanlı bir keyifle böceklerin, insanların ve tanrıların yaşamını izlemeyi, evet, bunu istiyordu, bunlar geri gelmeliydi.
İnsanlar yaşadığı sürece tanrılar kendileri istese bile ölemezler..
Hiçbir anlatıcı, kendisinden önce anlatılanlara kölece bir bağlılık hissetmiyordu. Tanrıların algılanış farklılıkları sonucu yeni hikâyelerin ortaya çıkışı da ancak bu sayede olmuştur. Anaerkil toplum düzeninden ataerkil toplum düzenine geçiş, tanrılar dünyasında da pek çok şey değiştirdi, buna bağlı olarak da, yüzlerce yıl süren bir süreç çerçevesinde tanrıların temsil ettikleri olgularda da bir incelme söz konusu oldu: Böylece eskiden sadece bir Phallus ile temsil edilen Bereket, Sürü ve Çoban Tanrısı Hermes; hırsızlığın, çenebazlığın ve keskin kavrayışın tanrısı, tanrıların habercisi, karanlık gecelerin, kavşakların ve sezgisel çözümlerin koruyucusu, hatta ölüler ülkesine giden ruhların refakatçisine dönüştü.
Gerçekle kıyaslandığında her öykü avutucu bir saçmalıktan ibaretti, en iyi olasılıkla da ironiydi. Gerçek, trajikti. Sevgi ölüyordu, insanlar ölüyordu. Dünya acımasızdı: Yok olan şey dünyanın kendisi değil, insanların onda önemli gördükleri şeylerdi. Yine de: bir öyküyü sonuçlandırmaması için bir neden var mıydı ki?
"Hephaistos bu durumda bazı değişiklikler yapmak istiyor. İnsanların bir kısmı eğer isterlerse ölümsüz olabilecekler."
Hades buna da güldü. "Onlar tanrı olmadıkları için buna dayanamazlar. Bunu neden yapmak istiyor?"
İnsanlar - çok etkileyiciler. Sanki ölümsüzlermiş gibi konuşuyor ve davranıyorlar, oysa yarın sıra onlarda ve ertesi gün toz olacaklar. Kayalıklardan aşağı yuvarlanırken bile birbirlerine şöyle diyor ve mutlu oluyorlar: 'Şimdiye kadar her şey çok iyi gitti ve mutlu olduk.'"
Fakat en önemli pay da, dünyada olduğum için her şeyden önce bana aittir. Ben mesajın ta kendisiyim.
Bir şeyi becerdiğin zaman bunda sadece alıştırmanın değil, cesaretin de payı vardır.
En geçerli yardım karanlıkta kalan ve sadece tahmin edilebilendir. "
İnsanlar da başka insanların içine yerleşebilir mi?
Bir şeyler öğrenmekle hemen öğretmen olmak gerekmez ki!