Şu var ki şişmanlar zayıflara göre daha iş bilir, daha becerikli oluyorlar. Zayıflar fazlaca önemi olmayan işler yaparlar, avara kasnak gibidirler; ayakları pek yere basmayan, havai, güvenden yoksun bir yaşam sürerler.
Şişmanlarınsa asla dolaylı, derme çatma işleri olmaz, doğru dan ve sağlam iş tutarlar onlar; bir yere oturdular mı sımsı kı, güvenilir biçimde otururlar; oturdukları yerden çatırtılar da yükselse onlara bir şey olmaz. Dış görünüşlerine önem vermezler , zayıflarınki gibi ustalıkla dikilmiş frakları yoktur;
ama ceplerinde Tanrının bereketi, bolluğu görülür.
Beni şu an anlayın. Beni ölünce anlayamazsınız
Özellikle benim gibi on yedi on sekiz yaşlarındaysanız ve benim gibi şiir okuyup o duyguyu yüreğinin en derin köşesinde hisseden biriyseniz üzgünüm ki hayat çok zor bir yer oluyor.Bazen düşünüyorum da benim yaşlarımda ki bir çok insan gibi hayatım sadece sosyal medya batağına saplansaydı her şey daha kolay olurdu galiba. Ama bundan sonra istesemde olamaz çünkü bazı geceler Didem Madak okuyup sabaha kadar ağladım. Yüzüme, her kapı kapandığında daha fazla yaşamak için Tezer Özlü okudum.Şimdi kalkıp bunlar hiç yaşanmamış gibi herkes olamam. Aslında böyle olduğum için çok mutluyum fakat bazen düşüncelerimle baş başa kalınca çok kötü oluyorum.Özellikle Oğuz Atay gibi anlaşılmadığımı düşündüğüm zamanlarda hayata dair hiç ümidim kalmıyor sonra biraz düşününce beni anlayabilecek insanların şu an bir yerlerde olduğunu ve bir gün çıkıp geleceklerini biliyor gibi oluyorum.O yüzden filmlerle,kitaplarla ve yazarak hayata tutunmaya çalışıyorum.Bu yazıyı bir Şebnem Ferah şarkı sözüyle bitirmek isterim.
"Benim bir hikayem var sonunu yazmadığım.
Benim bir sevgilim var henüz tanışmadığım.
Benim umudum var.
Benim umudum..."
Yapıştırsam da parçalarını hayatımın
Su sızdırıyordu çatlaklarından.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Shakespear'in Hamlet örneğindeki "olmak ya da olmamak" bir seçim olarak değil ( ya "olmak", yaşamak, var olmayı sürdürmek ya da durmak, intihar etmek, olmamak) bir soru olarak duyulması gerekiyor, çünkü Hamlet bize böyle söylüyor.
Sayfa 11Kitabı okuyor
93 HARBİNDEN KALAN KIYMALAR
Cephe gerisinde bile yiyecek bulmak meseleydi. Anadolu toprağı verimsiz değildi. Bakımsızdı. İhmal edilmişti.Her şey ihmal edilmişti. Bir defasında bayramdır diye levazım, birliklere kıyma dağıttı. Asker et yiyecekti. Gerçekten bayram edecekti. Kıymalar teneke teneke birliklere taşındı. Mehmetçikler çok sevdikleri ve unutmaya başladıkları ete kavuşacaklardı.
Fakat o ne?
Kıyma tenekelerini açmak mümkün değildi. Teneke ile kıyma birbirine girmişti. Neresinden daha kolay açabiliriz diye evirip çevirirken bir de ne görsünler kıyma tenekesinin üzerinde tarih var: 1293... Neredeyse yarım asır öncesinden kalma kıymalar. 1293 harbi için yapılmış fakat saklanarak bu güne gelmiş. Yenir mi yenmez mi? Kim düşünecek?
Tek düşünce bundan nasıl istifade edebiliriz? Nihayet, büyük kazanlarda su kaynatıldı, tenekeler bu kaynar suya atılıp ıstıldı ve sonra elma soyar gibi tenekeler soyuldu ve içinden çıkan kıymaya benzer şeyler askere verildi.
bazen bir musluk sesine bile uyandı gözlerim, bazen hiçbir şeye uyanmadı. senden önce bin cümleye açılan ağzım, senden sonra bir harfe bile uzanmadı. benden sana ne kaldı, bilmedim. bulutun geçti, rüzgârın geçti, yağmurun geçti. bütün gün elimde bir dal parçası; ikiye bölüp durdum toprağı. bir eve döndüm bazen. her gece açık tutulan bir radyo: pink floyd: hey you! bu taşı kaldırmama yardım edecek misin? bazen, oyuklu bir kayaydım. bir sığırcık sürüsü geçmeyegörsün, bakır çalığı bir dağdım bazen. her yangına ateş taşıdım da seni uğurlarken yoluna su döktüm. üç defa öptüm alnından. üç defa geçtim aşk kelimesinden de artık geçmem harfinden dedim. bazen gökyüzüne baktım, bazen toprağa. her taşın gediğinde bilmediğim bir şey aradım. hayattı, çekiyordu, içine istiyordu bazen. gitmedim. bir eve döndüm bazen. boşluğuna akşamlar silkelenen bir eve. merdiven sayısı değişmeyen bir eve. bütün duvarlarında su sesi işitilen bir eve. topuk sesleriyle konuşan bir eve. açılıp kapanan kapılarıyla bir eve döndüm bazen.
dünyaya sığdım da, bir yatağa sığmadım bazen.*