Dostoyevski'nin Anna Karenina incelemesi!
Başlangıçta çok beğendim; başımı kaldıramıyordum; ayrıntılarına kadar bayağı hoşlanmıştım; ancak bütününde ilgim azaldı. Bunu bir yerlerde okumuşum gibi gelmişti bana, evet, hâlâ belleklerde tazeliğini koruyan, Kont Tolstoy'un Çocukluk ve Delikanlılık, Savaş ve Barış adlı yapıtlarında da aynı hava vardı. Konusu farklı olmakla birlikte Rus
Sayfa 701 - 702, 703, 704, 705, 706, 707, 708, 709, 710, 711, 712 Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Evet, işte tam da bu. Bu nasıl başlarsa başlasın tam olarak böyle bitecek bir şey. Onun beni hiç anlamadığını ve dünya yansa anlamayacağını adım gibi biliyorum ben. Hepsini daha en başından biliyordum. Buna rağmen, kavga sesini duymamak için bağırarak şarkılar söyleyen çocuklar ya da dibi tutmasın diye yemeği aceleyle karıştıran kadınlar veya dev bir çukuru çabucak kapatmaya çalışan
adamlar gibi seviyorsam, bu şey yalnızca büyük bir sorun ve bu sorun yalnızca bana ait. Sarsın diye sevgisiz ayaklara dolanp durmak, bıkmadan ummak, nasıl bir şey olduğunu anlatabilmek için verilen tüm sevgiler... Benim sorunum evet ve bu yalnızca beni ilgilendiriyor,biliyorum.
Sayfa 66
Her zaman bağlı olduğumuz bir şeyler, ait olduğumuz insanlığın kaderine karar veren bir anlam parçası vardır. Bu nedenle, kayıtsız kalmak, coğrafi uzaklıklar, toplumsal mesafeler ve siyasal iktidar yokluğu tepki vermemize engelmiş gibi davranmak imkânsızdır. Baskın bir tepkisizliğe teslim olmak (beni ilgilendirmiyor, benim sorunum değil, taraf olmak istemiyorum...) bu kapsayıcı sorumluluğun eziciliğini gözardı etmektir. Çünkü söz konusu olan tam olarak şudur: Saklanmak, körleşmek, görmek ya da bilmek istememek, çekinik kalmak. Ama öncelikli olan bu sorumluluğun doğurduğu amansızlık ve aciliyet duygusu, herkesin derinlerde taşıdığı dünyaya karşı sorumluluk (ya da Arendt'in dediği dünyanın “tasası” nu tüm yoğunluğu ve şiddetiyle ele almıştır. "İnsan gerçekliğinin özelliği hiçbir mazeretinin olmamasıdır” derken aynı zamanda her türlü yansızlıktaki kendini beğenmişliği gayrı meşrulaştırmaya çalışır. Söz konusu olan herhangi bir adaletsizliğe karşı mücadele etmemenin, herhangi hataya, günaha karşı savaşmamanın hiçbir mazeretinin olmayacağıdır. İlkesel olarak ve hareketsizliğim dolayısıyla tüm bunlardan sorumlu, bunların suç ortağıyımdır.
Sayfa 146 - 147 - PdfKitabı okudu
Rasyonel yaklaşım.
Hawkes şöyle demişti: "Üzüntülerin çoğu, ne hakkında karar vereceklerini tam olarak bilemeyen, ancak yine de karar vermeye çalışan insanlar tarafından yaşanıyor. Eğer benim gelecek salı saat üçte çözmem gereken bir sorunum varsa, salı günü gelene dek bu konuda bir karar vermekten kaçınırım. Bu süre içinde, bu konuyla ilgili bütün gerçekleri belirlemeye çalışırım. Asla üzülmem ve endişeye kapılmam. Sorunumu kafaya takmam. Uykularımı kaçırmam. Salı günü geldiğinde önceden belirle miş olduğum gerçekler sorunu kendiliğinden çözerler zaten.
Dekan Hawkes'a, bu yolla üzüntülerinden tamamen kurtulup kurtulmadığını sordum. "Evet, kurtuldum," diye yanıt verdi. "Artık hayatımda üzüntü ve endişeye yer olmadığını rahatlıkla söyleyebilirim. İnsanın gerçekleri objektif bir biçimde ortaya koyması halinde, sorunların bilginin ışığında buharlaşıp uçtuğunu fark ettim ben."
Bu sözü tekrarlamak istiyorum: insan gerçekleri objektif bir biçimde ortaya koyarsa, sorunlar bilginin ışığında buharlaşıp kaybolur."
Sayfa 56 - Epsilon yayıneviKitabı okudu
