Birkaç Sayfa Sözyaşı
ve yine kendimle aynada baş başayım. Orada sadece benim gördüğüm bir vücut var. O vücutsa farklı itici sevilmeyen; dokunulan hissedilen ama sevilmeyen. Annesinin dokunmadığı, öpmediği, kıskandığı, düşmanı, rakibi olarak gördüğü o vücut. Babasının...
O bedenin babası yok. Babalar gerçek değil zaten. Tanrının babaya benzetilmesini şimdi daha
Ah Tanrım!
Şimdi anlıyorum seni.
Ne kadar zormuş bir dünya yaratmak,
Biz insanlar için.
Hele ki kalbinde sevgiye yeri olmayanın,
Ayaklarının altında ot,
Başının üstünde gök bitirmek.
Oysa bu insanların değil yürüyecek,
Üstünde duracak bir toprak parçası bile bulması,
Acı veriyor bana.
Ahmet Ekinci
