Merhaba.
Gerçek şu ki, nasıl başlamam gerektiğini gerçekten bilmiyorum. Zaten kalbimde hissettiklerimi, Zezeyle kurduğum bağı şu an ifade edemeyeceğim büyük ihtimalle. Belki tekrar okuduğumda hazır hissedersem tekrardan yazarım. Bilemiyorum.
Bir kitap okuyunca ağlamayalı epey zaman olmuştu, sona doğru kitabı kalbime yaslayıp bitmemesini bitecekse de Zeze'yi mutlu gördükten sonra bitmesini kalpten diledim. Oldukça başarılı bir kitap neden okumak için bu kadar ertelemişim diye de üzüldüm.
Benim için hafızamdan silinmeyecek kadar derin bir iz bıraktı. Özellikle, babası olduğu halde babasızlığı, ailesi tarafından sevilmediğini hissetmesi, her şeyi incelikleriyle düşünmesi, ardından bir yabancıyla kurduğu bağ, samimiyeti, sevgisi eminim bir çoğunun kalbinde iz bırakmıştır.
Kitabı bitirdiğim için üzülüyorum, Zeze’ye alışmıştım.
Portuga'yla aralarındaki bağ beni çok duygulandırdı. Zezeyle hemen hemen her sayfada aynı duyguları paylaşıyor gibi hissediyordum.
Kesinlikle döneceğim Zeze, seninle yeniden aynı duyguları paylaşmak için döneceğim.. Tüm kalbimle seni seviyorum. Unutma, hep tekrardan döneceğim..
Teşekkür ederim Portuga’m. Bana sevmeyi sen öğrettin. Zeze Portuga’sını kalbinde hep yaşatıyor olacak. O Portuga benim için küçüklüğümdeki babamdı, ama maalesef Portuga Zeze’yi unuttu..
Keyifli okumalar..
