Beden eğitimi fenaydı, voleybolsa en fenası. Beth topa bir türlü düzgün vuramıyordu. Ya topa sertçe şaplak atıyor ya da rasgele sektiriyordu. Bir keresinde parmağını o kadar kötü incitti ki hemen şişiverdi. Kızların çoğu kahkahalarla bağrışarak oynuyor ama Beth aynısını hiç beceremiyordu.
...
Haksızlıktı bu. Sportmenlik Beth'i hiç
2 Haziran 1915’te Kolağası (Yüzbaşı) Mehmed Tevfîk, Çanakkale Harbi’nde bir İngiliz mermisi ile yaralanmış ve şehîd olmadan önce şu mektubu yazmıştı:
Ovacık yakınlarındaki Ordugâhtan 20 Mayıs 1331 Çarşamba.
Sebeb-i hayatım, feyz-i refîkım,
Sevgili babacığım ve vâlideciğim,
Arıburnu’nda ilk girdiğim müthiş muhârebede sağ yanımdan ve pantolonumdan
11. V. 35
Benim biricik sevgilim,
Mektubunu aldım. Bana olan muhabbetini gösteren satırlara teşekkürler ederim. Sana karşı olan hislerim, artık yazılamayacak derecededir. Bunları ancak karşı karşıya gelince anlatabileceğim. Yalnız şu kadar söyleyeyim ki burada her geçirdiğim gün beni biraz daha eritiyor. (Mamafih şikâyetçi değilim, çünkü bu vesileyle zayıflıyorum.) Siz nikâh dairesine, perşembe günü için kaydettiriniz. Saatini siz kararlaştırınız, yalnız mümkün mertebe tenha bir zaman olsun, onun için öğleden evvel bana daha muvafık gibi geliyor. Ben çarşamba günü İstanbul’a geleceğim. Pendik’te trenden inerek Erenköy’e geleceğim. Sonra İstanbul’a giderek birkaç işimi gördükten sonra tekrar döneceğim. Neyse, bunları orada kararlaştırırız. Şahit filan da bulmak lazım tabii. Siz şimdilik perşembe günü istediğiniz saatte nikâhı kaydettirmekle iktifa ediniz.
Binlerce defa bütün yüzünden, dudaklarından öperim Aliye ’m.
Sabahattin Ali
