“Bin tane iste, senin için yakalayayım!” dedi. Sonra o bildik Hasan gülümsemesiyle gülümsedi. Onu bir kez daha böylesine tasasız, böylesine içten gülümserken ancak yirmi altı yıl sonra, solmuş bir polaroid fotoğrafta gördüm.
Ona ihanet ettiğimi bilmesine karşın beni bir kez daha, belki de son kez kurtarıyordu. O an onu bütün yüreğimle sevdim, hiç kimseyi sevmediğim kadar çok sevdim.
Not: Lütfen eğer vaktiniz olursa Algernon’un arka bahçedeki mezarına birkaç çiçek koyun olur mu?
Sayfa 325Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Odamda beni kitaplarım bekler. Bu yegâne tesellidir. Her eşyasını ayrı ayrı ve gayet iyi tanıdığım bu odada yalnız onlar her zaman için yeni bir koku taşırlar. Her zaman söyleyecek birçok lafları vardır.
İnsanlar genelde hastalıklarının “kafalarının içinde” olduğunu duymak istemezler.
Zekilik kadar aptallık da gerekliydi ama aptalca davranmak da zekice davranmak kadar zordu.
Sayfa 315Kitabı okudu
İnsan sevilmekten çok anlaşılmayı istiyordu belki de.
Sayfa 286Kitabı okudu
Hiçbir yararı olmayacağını bile bile insan kalmanın çok önemli olduğunu düşünüyorsan onları yendin demektir.
Sayfa 197Kitabı okudu
Bir davranış sırf etkisi olduğu için anlamını yitirmezdi. Birini seviyorsan gerçekten severdin, verecek başka hiçbir şeyin yoksa bile sevgin yeterdi. 
Sayfa 194Kitabı okudu
Özgürlük, iki kere iki dört diyebilmektir. Buna izin verilirse, arkası gelir.
Sayfa 106Kitabı okudu
Winston, gözlerini göremediği, çenesi hızla açılıp kapanan bu yüze bakarken, tuhaf bir duyguya kapıldı: Bu adam gerçek bir insan değil de bir çeşit kuklaydı sanki. Konuşan, adamın beyni değil gırtlağıydı. Ağzından çıkanlar sözcüklerdi gerçi ama gerçek anlamda bir konuşma değildi bu: Ördeğin vaklaması gibi, bilinçsizce çıkarılan bir gürültüydü.
Sayfa 79Kitabı okudu
Düşünce suçu ölümü gerektirmez. Düşünce suçunun kendisi ölümdür.
Sayfa 52Kitabı okudu
“Yolculuğunda her neredeysen, Turnaadam,” diye fısıldadı, “umarım iki sağlam bacak üzerinde seyahat ediyorsundur.”
Ardından gözyaşlarına boğuldu.
Sayfa 156Kitabı okudu
“Kim ve ne olursa olsun,” dedi, “yeryüzünde her insan her zaman dünya tarihinde başrolü oynar. Ve doğal olarak o bilmez bunu.”
Sayfa 181Kitabı okudu
Hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi.
Sayfa 148Kitabı okudu
Beni hayatımda hiç, hiç kimse sevmemişti.
Sayfa 120Kitabı okudu
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş.
Gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim.
Sayfa 127Kitabı okudu
Zaten muhitimden uzak duruşumun, vahşiliğimin bir sebebi de kitaplarda tanıştığım ve benimsediğim insanları muhitimde bulamayışım değil miydi?
Sayfa 48Kitabı okudu