Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
toprak aziz ot
toprak aziz ot
@toprockaziz
Whatpadd Toprak Ot
Toprak Aziz Ot
Türkçe Öğretmeni / Yazar / Editör
Marmara Üniversitesi
Isparta
343 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bundan yaklaşık 20 yıl önce Mor ve Ötesi solisti Harun Tekin herkesin söylediği bir sözü herkesten farklı söyledi: Bir Derdim Var... İnsan olmanın doğası dert kavramı ile iç içe tabii ki ama bu dile getiriş tarzındaki içtenlik ve derinlik bir dert olsun eksilmemize yardım etti belki de.
Dertli insanların ortak dertlerinden biri de sadece kendi dertleri ile dertlenmemeleridir diye düşünmüşümdür her daim. Bir yerde beş yüz yaşında bir zeytin ağacı kesilmiş kesilmiş, bir anne kedi açık bırakılan bir pencere yüzünden kaybolmuş, bir fotoğraf sanatçısı çektiği fotoğraf sebebiyle intihar etmiş, bir çocuk yetimhanede günlerce işkenceye maruz bırakılmış... gibi gibi
Gök Mavisi Denizdeki Ev bu dertlerden biri üzerine fazlasıyla neşeli ve fazlasıyla karamsar renkleri o kadar başarılı bir biçimde birleştirmiş ki benim için yazarın tüm kitapları artık okuma listesine eklendi.
Her karakter üzerine verilmiş fazla mesai, araya sıkıştırılmış basit görünümlü her cümlenin ikincil anlamlarının düşündürücülüğü, kapaktaki renkli çizimin aslında uçurum kenarını resmetmesinin zıtlığı bir okur olarak aldığım keyfi en tepe noktaya koymada ayrı ayrı birer destek.
Bir Derdim Var... hatta birden çok derdim var fakat bu kitap o dertlerden biri değil.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Üst kalite fantastik eser ortaya koyabilmek kesinlikle kolay bir başarı değil, anlıyorum ama bile isteye seviyeyi bu kadar düşürmek de okur olarak kalp kırıcı.
Birinci kitap bir hazırlık kitabıydı. Anlattıkları değil anlatacakları olan bir kızın arz-ı endamı bir nevi. Kabul edip okuduk.
İkinci kitap yer yer üst seviye keyifti. Katilleri tanımak, katillerin arasında kendi özünü öldürmek pahasına katil olmak zorunda olanları tanımak, katil olmayanları tanımak... Gladyatör bölümleri ayrıca mutluluk vericiydi.
Peki ya üçüncü kitap... O kadar bekleyip de sayfaları zor zor çevirip okunan üçüncü kitap...
Bir video vardır, bilinir. Oraya kocaman çorbacı yazmışsın. Ne var, diyorum... Mercimek, diyor. Hayallerimle oynadın. Kelle lazım, paça lazım... Mercimek ney? İşte üçüncü kitap o mercimek çorbasıdır.
Spoiler...
Hele kitabın sonu. Tanrının iki gözünü kör edip tek güneş, tek ay... eşittir denge denilerek okurla alay edilen. Ben yazdım, böyle olacak işte denilerek... Dert ki ne dert... Üç cisim problemi misin sen? Kaos çağı mı oluyor, dengesiz çağlar mı gelip gidiyor üç güneş olunca?
Okuduğunuz için teşekkürler.
Bilindik büyü sistemlerin dışında kalan anlatılar oldum olası beni çok etkilemiştir. Kafasında sivri şapkası ile asalı yaşlı adamlar ya da sözlü veya sözsüz lanetleri ile cadıları sevmiyorum demiyorum, sadece daha farklı anlatıyor hayal dünyama çeşitlilik katıyor.
Kart odaklı büyü sistemleri de bunlardan biri. Işıkyaratan serisinde "9 Kral" ya da Hunter X Hunter serisndeki "Greed Island Arc" hemen aklıma gelenlerden bazıları. Fakat en önemlisi tekrar ve takrar izlemekten usanmadığım Yu-Gi-oH serisidir. Kartların gücü vardır ve doğru kullanımları sınırsız olanağa sahip yetiler vadeder.
Bir Karanlık Pencere, tam da bu bağlamda küçük yaştaki ana karakterimizin bir kartı özümsemesi ile bakış açısına göre güç kazanması, bakış açısına göre lanete yakalanmasından doğuyor. Sayfalar ilerledikçe kitapta yer alan kartlarla bağ kurulamaması oldukça hayal kırıcı. Çünkü kitaba devam etmemdeki ana motivasyonum buradan ilerleyebilecek öykü beklentilerimdi. Bunun dışı ise ne yazık ki aynı lakırtılar.
Gotik fantastik romantik kitaplarda yer alan klasik aşk sahneleri, bir şey söylemek isteyip hiçbir şey söyleyememe klişeleri ve her sayfası tahmin edilebilir olay silsilesi...
Yine de kitapta kötü karakterin belirlediği son ya da kötü karakterin aslında en başından iyi bir karakter olması hissiyatı ikinci kitabı da bir şekilde okunur hale getirecek gibi görünüyor.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Okur Takip Önerileri
Ray Bradbury'nin yazım hayatında çok ayrı bir yeri olan 4 öykü ve 2 şiirlik bir koleksiyon var elimizde. Bu koleksiyondan özellikle iki öykü oldukça hoşuma gitti.
Sis Düdüğü (1951) yılında kaleme alınmış ve artık tükenmiş bir umudun çığlığı şeklinde kaleme alınmış çok etkileyici bir kısa öykü. Binlerce yıllık yalnızlığın bir an bile olsa yerini sevgiye teslim etmesi ve ardından tekrar gelen onulmaz duygular düşündürücü.
Bir Gök Gürültüsü Sesi (1952) bilim kurgunun en temel ögelerinden "Kelebek Etkisi"ni çarpıcı biçimde işliyor. Hatta tarihte ilk defa bu etkiden bahseden yazı bile olabilir çünkü "Kaos Teorisi" ile birbirlerine çok yakın tarihlere sahipler.
Okunursa mutlu olunacak 92sayfalık bir atıştırmalık. Kitapla ilgili tek üzüntüm resimsiz olması. İguanodon gibi görece az bilinen göçmüş canlılarla ilgili bir iki çizim kaliteyi fazlasıyla arttırır ve benim gibi çocukken Dinozorlar Dergisi delileri için çok daha kıymetli bir esere dönüşebilirdi.
Gavin
2016 yılı en iyi fantastik eser dalında aday gösterilen "Kan Bağı" kitabını 2024'te de olsa okumanın ironik mutluluğu ile başlayalım incelemeye.
Bir sonraki durak ya da duraklara götürecek olan kitaplar genelde zordur. Biliyorum, sonraki kitapta x sorusunun cevabı da olacak, y karakterinin planları ortaya çıkacak gibi ümitlerle dayanmak ve direnmek gerekir. Bu eylem "Zaman Çarkı" serisindeki 7, 8 ve 9. uncu kitaplarda olduğu gibi (2643sf) uzun soluklu da olabilir ya da "Kan Bağı"ndaki gibi sadece 640sf da olabilir.
Andross Guile benim seride en keyif aldığım karakter olmaya devam ediyor. Öyle bir bakış açısına sahip ki seri Brandon Sanderson tarzı bir Cosmere'e evrilecek olursa tüm ipuçları bu kırmızı garabette saklı. Zeka, plan, beklenmezlik... her yönüyle muazzam bir çalışma.
Kip'in gözümüzün önünde büyümesini okumak oldukça keyifli. Bu büyümede en büyük yardımcısı ise Tisis değil okuduğu kitaplar. Savaşın içindeki öngörülü sahibi planları çoğunlukla eski savaş generallerini okumasından ve Guile olarak bunları doğru kullanabilmesinden geliyor.
Serinin bence baş ana karakteri Gavin Guile içinse çok zor bir bölüm olmuş. Her sayfada kendisine ait bir parçayı kaybederken yine her her sayfada hafızasının eksik bölümlerini geri topluyor. Son kitapta yapabileceklerini düşünmek bile bir okur olarak mutlu olmama yetiyor.
Not: Gavin Kırgelincik bölümü için bile okunmaya değer bu kitap için yazara müteşekkirim.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Kozmer
Çok katmanlı anlatıların ne kadar nadir bahşedilen zevklerden biri olduğunu bilecek kadar kitap okumuş olabilirim.
Bu tarz anlatılarda kitabın içine sıkıştırılmış küçücük ayrıntıların ya da sadece bir iki sayfa için bile ortaya çıkan karakterlerin değeri paha biçilemez oluyor. Bunları düşünen yazara duyulan açık hayranlık ve görülmeyeni gördüğün için kendine duyduğun gizli kibir oldukça eğlenceli bir ruh haline sokuyor beni.
Sınırsız Arcanium,Kozmer'in farklı farklı gezegenlerine genel bir bakış atmamıza yardımcı olurken önceki kitaplardaki bazı içe sinmemişlikleri ya da muazzam ayrıntıları okura hediye ediyor.
1)Sel Sistemi: Hem taşlardan örülme bir ruhu hem de Elantris'teki savaş anından başka bir bakış açısını sunuyor.
2)Scadrial Sistemi: Bilinmeyen bir metalin sırrını, yabanlarda adını sıkı sık duyduğumuz Jack karakterine şöyle bir bakmamızı ve en önemlisi Kelsier hakkındaki birçok sorunun cevabını veriyor.
3)Taldain Sistemi: Beyaz Kum çizgi romanını henüz okumadım ama güzel bir giriş oldu.
4)Mersiye Sistemi: Kana, sese ve şiddete tepki verip ruhu kurutan gölgeler hakkında müthiş bir öykü. Biraz Dövmeli Adam serisini anımsattı
5)Drominad Sistemi: Ölümü gören bir kuş, başka gezegenden gelen teknolojik avcılar ve çok beğendiğim "Tuzakçı" lar. Tek başına on kitaplık bir serinin temeli atılmış.
6)Roshar Sistemi: Fırtınaışığı evreninden geçmişe yönelik birçok sorunun cevabı ve Lift karakterinin derin analizi.
Okuduğunuz için teşekkürler :)
"Hoşçakal deme vakti geldi fakat ben nasıl veda edeceğimi bilmiyorum çünkü bunun olacağını hiç düşünmemiştim, böyle hayal etmemiştim."
Yukarıdaki sözler bir futbol takımının çok sevilen bir futbolcusunun ayrılığı sonrası bir yorumcu tarafından yakın zamanda söylendi.
Miras kitabının kalınlığı sonrası ve benim seriden ayrılma isteksizliğim neticesi biraz uzun süren bir okuma süreci oldu ve ben tekrar ve tekrar "Keşke bitmeseydi, keşke iki satır daha yazılmış satırlara değişik duygularla bakabilseydim." diye diye kitabı bitirdim.
Ejderhaları çok seviyorum. Hele bu mit onur, şeref, bağlılık demleri üzerine işleniyorsa bambaşka bir bağ kuruyorum kitaplarla. Eragon tam da bu anlamda bağımlılık yapıcı bir seri oldu. Saphira'nın adım adım elimizde büyümesi ve büyümenin fiziksel değil karakter olarak ilerleyişi bile tek başına seriyi "Okunmalı" değerlendirmesinden "Mutlaka okunmalı" ya eviriyor.
Kitabın sonu bile insanlık için tüm dostlarını geride bırakma hatta bin yıl daha yaşansa bin yıl kesintisiz sürecek bir aşkı geride bırakacak bir fedakarlık ile neticeleniyor. Hüzünlü evet ama aynı zamanda keyifli.
Not: Brom'un kabrine yapılan ziyaret olmasaydı çok ama çok eksik hissederdim kitabı. Unutulmamış, teşekkürler.
Not: Beşinci kitap bir ay kadar önce yurt dışında piyasaya sürüldü, gelsin içten bir tebessüm yüzüme.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Sissoylu İkinci Çağın Sonu
Yeni yıla şöyle hoş bir kitapla başlamayı planlıyordum lakin Wayne tarzı konuşmak gerekirse "Baya afilli bir kitap..." ile başladım.
İlk üçlemeden alıntılar muazzam. Kandra bağlantıları, Sazed'in tanrısal anlamda değişimi, Kelsier üstadın -giderilmesi gereken sorular var tabii- dönüşü, Marsh karakterinin yüzlerce yıllık derinliği... tek tek şahane. Özellikle benim gibi karakter devamlılığına önem veren okurlar için 7. kitap dinlenebilecek en unutulmaz melodilerden yaratılmış bir potpori. ( Bu kelimeyi de hayatımda ilk defa cümle içinde kullandım :) )
Hadi serinin geçmiş kitapları ile bağlantıları bekliyordum. Peki ya Fırtınaışığı evreni ile bağlantılar... ya da Savaşkıran kitabından fırlayıp geldiğine inandığım bir başka tanrı?
Paramparça Aşklar ve Köpekler filmi ile tanıştığım bambaşka yolların birleşip birbirini etkileyerek bambaşka yollara doğru ilerlemesi fikri beni her zaman mutlu etmiştir. Sissoylu gördüğümüz bu ikinci çağda da bunu kusursuz bir biçimde yaratmayı başarıyor.
Spoiler:
Not: Wayne'in öldüğüne inanmıyorum. Çünkü özellikle Sazed ile olan konuşmasını tekrar ve tekrar okudum ve Sazed, Wayne'in öldüğüne inanıyor. Bu evrende tanrıyı bile kandırabilecek belki de tek kişinin öldüğüne inanıyor yani.
Yazarın da tarzını bildiğim için Wayne hiç beklemediğimiz bir kitapta çok ama çok ciddi bir anda birisinin şapkasını çalarken daha doğrusu değiş tokuş ederken ortaya çıkacaktır. Sonuçta Kozmer çok ama çok geniş.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Zaman, alınan ilk nefesten verilen son soluğa bir hazinedir. Bu hazinenin kıymetini bilmeyen birçok yaşlı ruh için keşke şunu yapsaydım ya da yapmasaydımlar Azkaban Hapishanesi'ndeki "Ruh Emiciler" e eşittir.
Zaman, her gün doğumu ile başlayan boş sayfaları doldurmak için yaşanılan anlardan bir kitaplıktır. Dördüncü
Kitabın kapağını ilk gördüğüm zamana gidiyorum. "Ejderha var, savaşçı var, gölge var, tanrı var..." Türkçeye çevrilse de okusam.
İşte kendini büyük beklentiye sokmadın içine sinmemişliğini yaşadım belki de kitabı okurken.
Viking tanrılarına ve kültürüne duyduğun hayranlık neredeyse basitleştirilmiş bir "Kurt Adam" öyküsü tadında anlatılınca oldukça üzüldüm. Dönüşümlerdeki basitlik, diyaloglardaki zayıflık, aşırı tahmin edilebilir olay örgüsü beni üzdü üzdü üzdü... duvara attı.
Kitapta oldukça tatlı bölümler ya da karakterler yok demiyorum ya da üzerine çalışılmış emeği reddetmiyorum. Hatta büyük ihtimalle üzüntümün özü benim beklentimin devasalığı bile olabilir.
Sonuç olarak ümidimi kaybetmiyorum ve gelecek olan ikinci kitabı beklentisiz bir şekilde bekliyorum. Sonuçta yazarın yaklaşık on kitabı var ve bizim de okumak için kaliteli kitaplara ihtiyacımız var.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Fantastik edebiyat hayranı bir arkadaşım bu seriyi ısrarla tavsiye ettiği zaman sadece kapaklara kaparak "Sıradan... Basit... Bilindik..." gibi düşünceler içinde kaldığımı hatırlıyorum.
İlk kitabı bitirdiğim vakit gelen şaşkınlık verici mutluluk ile birlikte sonraki kitaplar için de oldukça umutluydum. Üçüncü kitap sonrası umudumun beni yarı yolda bırakmadığı bir keyif akşamı içerisinde yazıyorum bu satırları.
Geçmiş ve gelecek arasında bağ kuran karakter gelişimi oldukça zor bir süreçtir. Brisingr, hem ejderha binicimiz Eragon hem de mavi ejderhamız Saphira konusunda -ufak tefek eksikleri olsa da- muazzam bir iş başarıyor.
Söyledikleri her söz, paylaştıkları her an ve hissettikleri her his bilgelikle dolu ve bencillikten uzak bir geleceğin hayalini yansıtıyor. Bunu yaparken de özellikle aklımdan geçen bütün sorulara doyurucu cevaplar vererek beni de onlarla birlikte bu hayalin parçası haline getiriyor.
Birinci kitapta öğrendiğimiz ilk büyü olan Brisingr bir süvarinin olmazsa olmazı kılıcının ismi olarak küçük şeylerden keyif alan insanlar için ayrı bir keyif. Hele Brisingr'nin yapıldığı ya da dövüldüğü bölüm çok ama çok ayrıntılı düşünülmüş bir yazar başarısı.
Dördüncü kitaba hemen başlamayarak eski dostlara bir süre veda ediyorum. Biliyorum ki özlemek de sevdaya dahil.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Not: Yakın zamanda serinin 5. kitabı yurt dışında basıldı. Bize de güzel ülkemde basılıncaya kadar beklemek düşer.
İnsanları mutlu eden şeyler vardır.
Kimi sessizliğin dingin boşluğunda bulur o mutluluğu, kimi seslerin dolu harmonisinde...
Kimi güneşli bir sabahın iç ısıtıcı parlaklığında bulur o mutluluğu, kimi yağmurlu bir gecenin başıboş karanlığında....
Beni mutlu eden bittabi birçok değişken var hayatın içinde. Bunların arasında özü "Kahramanın Yolculuğu" olan kitaplar çok ayrı bir yer tutuyor. Gözümün önünde yavaş yavaş birçok farklı yönden büyüyen ve gelişen karakterlerin verdiği mutluluk anlatılır gibi değil.
Hele bu gelişime yardımcı olan "Gandalfvari" yaşlılar varsa... Hele bu gelişime destek olan şiirsel olduğu kadar epik sahneler varsa... Hele bu gelişime yardımcı olan ejderhalar varsa...
Serinin ilk kitabı, isim olarak bana "Aragon" u da hatırlatmasıyla bile gönlümü kazanmıştı zaten. Bir de üstüne tanıdık ama farklı öyküsüyle bambaşka bir maceranın içinde o mutluluk veren tebessümü ruhuma hediye etti.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Eğer Seni Yok Edeceksem, Bu Seni Ne İlgilendirir!
Bu aralar bende alışkanlık haline geldi. Zorlayıcı 200 sayfalık bir ön hazırlık. Ardından 100 sayfalık zemini sağlamlaştırma çalışması ve nihayetinde ardı ardına indirilen zarif, hasar bırakan ve düşündürücü yumruklar.
Yüzyıllar öncesinden gelen ve yüzyıllar sonrasına giden ahmaklığı, acımasızlığı, bilgisizliği, bencilliği ve arkası boş kibri birkaç sayfada bir tekrar tekrar görüyoruz.
Yine yüzyıllar öncesinden gelen ve yüzyıllar sonrasına giden dehayı, sevgiyi, bilgiye duyulan açlığı, fedakarlığı ve özgür özgün ruhları birkaç on sayfada bir görüyoruz.
Karanlık Orman'ı benzerleri arasında yükselten temel faktör bu zıtlıkları anlatmada kullandığı ilk bakışta anlatılması ve anlaşılması zor felsefe.
Hem Üç Cisimlilerin hem de Dünyalıların "İYİ" olmasının bir önemi yok.
Ormanda bilmediğiniz bir varlıkla karşılaştığınız yapacağınız ilk şey karşı taraf saldırmadan önce saldırmaktır. Yoksa avcı değil av olmanın kesin sonucu ile yüzleşmek zorunda kalırsınız. O varlık için de aynı prensipler geçerli. Neyse ki orman ne kadar tehlikeli ve karanlık olursa olsun sevgi ve barıştan yana birkaç varlık hala bulunmakta.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Paramparça Aşklar ve Köpekler
İkinci kitabın özellikle ruhumda bıraktığı -yer yer yıkıcı- muazzam üzüntülerin üzerine hemen üçüncü kitaba başlayamazdım. Nitekim etkisini atamayacağım yeni ölümlere hazırlanmak için bir hayli vakit gerekti.
Daha ilk sayfada sonunda ödül olmasa bile koşturmaktan keyif aldığım bir labirent faresi olarak
adım attım tekrar Malazan evrenine. Hafıza geliştirme teknikleri vardır. İşte satranç oynamak, şiir ezberlemek gibi gibi... Bu tekniklere Malazan okumayı da rahatlıkla ekleyebiilirsiniz.
Yaklaşık 300 sayfa sonunda kimin kim olduğu tekrar tam anlamıyla oturuyor ki kitabın bu bölümü oldukça yorucu ve yoğun. Önceki iki kitabı düşününce sonrasında gelecek olarak unutulmaz anlara hazırlanmak için işte bu kadar vaktiniz var.
Daha sonrasında ise kafada tanıdık bir cümle kendini tekrar ediyor. YİNE BAŞLIYORUZ.
Yepyeni tanrılar, benzerine çok az rastlanır orijinallikte karakterler, oyun masasında hiç bilinmedik ve beklenmedik kartlar ve her şeyin ötesinde hayal sınırlarını zorlanmadan aşan savaş bölümleri...
Biliyorum göz korkutucu bir kitap. Fakat sonuçlar düşünülünce okumazsanız çok şey kaybedeceğiniz bir külliyatın üçüncü basamağı var elimizde.
Okuduğunuz için teşekkürler...
Not: Alakarga, Itkovian, Tırıs, Brukhalian, Harllo, Genç Toc ve daha nice karaktere anlattıkları öyküler için minnettarım.
Bu Bir Veda
Kitaptaki olayları göz önüne alacak olursak "Bu Bir Kavuşma" daha doğru olurdu lakin an itibarı ile elimde Drizzt serisinden 14/15/16/17 ve 18. kitaplar olmadığı için "Bu Bir Veda" koydum başlığı.
Peki vedada neler var? Wulfgar'ın kendini bulmaya yaklaşması var. Regis'in şaşkınlık uyandırıcı cesareti var. Bruenor Battlehammer'ın kederi ve inatçılığı var. Cattie-Brie'nin son anda ortaya çıkışları ve sevgisi var. Guenhwyvar'ın yüz parçalayan pençeleri var. En önemlisi ise şimdiye kadar taş ve taş oluşturulmuş Drizzt karakterinin ölümle yüz yüze iken bile kendinden başka herkesi düşünmesi var.
Kitap fantastik seri adı altında yazılmış, doğru. Kitap karanlık bir elfin yolculuğu ile başlıyor, bu da doğru. Kitap dostluk, arkadaşlık ve yoldaşlık demlerini sunuyor, evet. Bunların hepsi tek tek kabul.
Ama bence ve belki de de en önemlisi kitap biz okurlara olmak istediğimiz insanlara nasıl dönüşebileceğimiz konusunda muazzam bir rehberlik sunuyor ve bunu genelde insan olmayan karakterler aracılığı ile yapıyor.
Okuduğunuz için teşekkürler.
