Gölge TURAN tekrar paylaştı.
Tuhaf bir adam oldum
Kendimle konuşuyorum evin içinde
Biraz da şu koltuğa oturayım, diyorum
Perdeleri ne kadar zamanda yıkardın, diyorum
Bir gün olsun açık bırakmıyorum yatağımızı
El ayak değmeyen yerler nasıl tozlanıyor böyle
Merak etme, mutfağı tertemiz ettim
Terlikler senin istediğin gibi duruyor
Çamaşır ipini silmeden asmıyorum çamaşırı
Bir kahve yapayım diyorum
İki fincan koyuyorum, süt hazırlıyorum sana
Sessizlikten mi nedir
Bütün bunları yüksek sesle söylüyorum.
İnsan başka nasıl katlanır ölüme, bilmiyorum.
Okur Takip Önerileri
Gölge TURAN tekrar paylaştı.
Denize karşı bir bankta
Başımı omzuna yaslayıp
Sesinden şiirler dinlemek gibi
Çocukça isteklerim oldu
Bağışla..
Nazım Hikmet 🌼
"Ya nasıl anlatsam. Küçük bir oda düşün. İçinde yüzlerce kitap... Hani o kitapların bir kokusu vardır. Sarar odayı. Çekersin içine... Sanki binlerce hayatı içine çekmişsin. Türk romanlarını düşün mesela... Attila İlhan'ı düşün, Ahmet Hamdi'yi gel ordan Oğuz Atay'a, Orhan Pamuk'ta bi dur, bi mola ver. Öyle işte... Uzaktan bakınca normal biri sanırsın. Ama yakından bakınca çıldırırsın. Ben bi kere öpmüş bulundum bunu üç hafta GATA'da yattım ya... Dudaklarım yanmış. İşte öyle bir kız. Daha anlatayım mı? Dur anlatayım. Bir gözleri var tıpkı Ece Ayhan. Burnu desen İlhan Berk. Saçlar desen yemin ederim Cemal Süreya."
Sayfa 144Kitabı okudu
"Aklın esir, ruhun köle, hayallerin mahkum. Sen mi özgürsün! Lan kendinize gelin be kendinize! Adamı deli etmeyin! Kime ne anlatıyorum ben! Kandırıyoruz! Özgürlestikce köleleşiyoruz! Cep telefonlarınız, akbilleriniz, internetiniz var. Algınız yerle yeksan! Adına teknoloji denen uyuşturucunun müptelası olmuşsunuz! Filmleriniz pespaye! Romanlarınız barkodlardan ibaret! Şiirleriniz plastik!"
Sayfa 206Kitabı okudu
"Nefes alıyor olmam yaşadığım anlamına gelmez."
Sayfa 279Kitabı okudu
Poyraz: Aşk aslında nedir biliyor musun?
Sinan: Nedir?
Poyraz: Suratına kocaman bir yumruk yersin. Kan tükürürsün. Sonra bir daha yersin. Bir daha kan tükürürsün. Canın yanar ama söyleyemezsin. Söylesen anlatamazsın. Anlatsan anlamazlar. Sadece çeken bilir. İşin en kötü yanı ne biliyor musun?
Sinan: Ne?
Poyraz: Bu bir insanın başına gelebilecek en güzel şeydir.
Poyraz : Ben hep insanların beni görmek istediği gibi yaşamak zorunda mıyım? Ben de hatalar yapmak.. öfkelenmek.. kalpler kırmak istiyorum.
Hep teselli ediyorsunuz beni,
Hep bi takım kararlardan beni vazgeçiriyosunuz
Sonra inanıyorum size,
Ah diyorum , ah diyorum ya beni düşünüyorlar
Benim iyiliğimi istiyorlar diyorum
Bi sıcak gülüşe çocuk gibi kanıyorum ben
Hayatım boyunca insanlar beni sevsin istedim.
Kimse kimseyi çıkarı olmadan sevmiyormuş
Çok geç anladım...
Fakat, Allah kahretsin insan anlatmak istiyor albayım; böyle budalaca bir özleme kapılıyor.
Bir yandan da hiç konuşmak istemiyor. Tıpkı oyunlardaki gibi çelişik duyguların altında eziliyor. Fakat benim de sevmeye hakkım yok
mu albayım? Yok. Peki albayım. Bende susarım o zaman. Gecekondumda oturur, anlaşılmayı beklerim. Fakat albayım, adresimi bilmeden
beni nasıl nasıl bulup anlayacaklar? Sorarım size : Nasıl kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı? Ben ölmek istiyorum sayın Albayım, ölmek. Bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum. Tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan; bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. Küçük oyunlar istemiyorum albayım
Sayfa 259Kitabı okudu
