Tuana Naz Dinç
@tuananazdinc
12 okur puanı
Kasım 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Küçük kız tam o an hayatın acı gerçeğiyle tanıştı; insan bazen aynı anda hem hayatının en mutlu hem de en mutsuz anını yaşayabilirdi…
Sayfa 105Kitabı okuyor
Siz ruhunuzun (bilinçaltınızın) kaptanı ve kaderinizin efendisisinizdir. Unutmayın, seçim yapma özgürlüğüne sahipsiniz. Hayatı seçin! Sağlığı seçin! Mutluluğu seçin!
Sayfa 32Kitabı okuyor
“Yine yanında olamayacak olmak, yine seni istediğim her zaman göremeyecek olmak bana çok koyuyor.”
Sayfa 93Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
“Yaşasın!” demiş küçük kız, “Artık ikinizle birlikte yaşayabileceğim! Artık iki babam var!” Kız şövalyenin boynuna sarılmış… Mutluluktan şövalyenin etrafında dönmeye, dans etmeye başlamış. Fakat küçük kızın bilmediği bir şey varmış. Bu onun şövalyeyi son görüşü olabilirmiş… Kimsenin iki evi, iki ailesi olamazmış… Kimse iki farklı dünyaya ait olamazmış. Kimse aynı anda iki evde olamaz, aynı anda iki farklı yerdeki iki kişinin boynuna sarılamazmış. Bu mutluluk kızdan şövalyeyi, şövalyeden kızı alacakmış. Olsun, şövalye buna razıymış. Kendisine bir aile veren, bir hayat veren bu kızı evine götürmek onun tek isteğiymiş…
Sayfa 71Kitabı okuyor
Arkana bakmayı bırak… O yöne gitmiyorsun. Önüne bakmalısın, çünkü gittiğimiz tek yön önümüz İzmir.
Sayfa 44Kitabı okuyor
“Doktor yarayı sarar, Tanrı da iyileştirir.”
Sayfa 11Kitabı okuyor
Gülüşü, savaş görmemiş, açlık yaşamamış, ekonomik kriz geçirmemiş, refah ve huzur içindeki bir ülke kadar güzeldi. Öyle bir ülke yoktu. Belki de gülüşü bu yüzden eşsizdi.
Sayfa 246Kitabı okudu
Ne acılar yaşandı havalimanlarında, ne gözyaşları döküldü terminallerde, ne çok insan üzüldü garlarda. Sevdiklerimiz birer birer alındı bizden, biz birer birer alındık sevdiklerimizden. Kimileri otobüslere binip gitti, kimiler uçaklara kimileri trenlere. Biz ya binip gidendik ya ardında kalan…
Sayfa 246Kitabı okudu
Zaten dünyanın en güzel ve en acı verici yerleriydi havalimanları, otobüs terminalleri, tren garları. İnsanları ayıran ve insanları kavuşturan tüm o yerler…
Sayfa 242Kitabı okudu
Ankara’nın denizi yok ama epey bir boğulmuşluğum var içinde.
“Seni duymam için ses tonunu bilmeme gerek yok.”
Sayfa 31Kitabı okudu
Kimse hiçbir yeri geri dönmek üzere terk etmez…
Sayfa 17Kitabı okudu
Ve insan doğası öyle ki, insan her daim eve dönmek istiyor. İnsan bazen evdeyken bile eve dönmek istiyor…
Sayfa 14Kitabı okudu
Sana, beni asla tanımamış olan sana…
Sayfa 2Kitabı okudu
Sadece bedenime ne olacağını merak ediyorum. Çünkü ne olursa olsun onu bulmanı istemiyorum. Çünkü Dünyalılar sevdiklerini kaybetmeye dayanamadılar güzel ruhum. Bu onları ya acımasız ya da üzgün yaptı. Bir zamanlar coşkuyla kaplı olan bomboş bedenlere alışamadılar…
Sayfa 421Kitabı okudu
